Kılıçdaroğlu'nun, başörtüsü için İran modelini örnek göstermesi üzerine karşı taraf atağa geçti:
- CHP, İran ve Pakistan İslam cumhuriyetlerini Türkiye'ye dayatma noktasına geldi!
Olmayacağı zaten başından belliydi.
Referandum öncesi CHP'nin "türbanı da biz çözeriz" vaadi siyaseten söylenmiş sözlerdi. Nitekim, ortaya çıkan tavırlarla bir uzlaşma sağlanamayacağı da görüldü.
Yine başlangıçtaki garip tartışmaların içine girdik. Avara kasnak gibi olduğumuz yerde dönüp duruyoruz.
Başörtüsü için "Bu bir siyasi simgedir" deniliyor. Bunu söyleyenlerin büyük bölümü de siyasetçi.
Pek doğru değil, ama diyelim ki haklılar.
Farz edelim ki insanlar başlarını "siyasi bir tavır" göstermek için kapatıyorlar.
Ne var bunda? Herhalde siyasetçinin "siyasi simgeden" korktuğu ve onu yasaklatmak için çaba gösterdiği tek ülkeyiz!
Başörtüsüne karşı çıkmanın bir başka gerekçesi de şu:
- Bunun adı başörtüsü değil, bu türban. Bizim annelerimiz başlarını böyle örtmezlerdi. Annelerimiz gibi örtsünler, canımız kurban!
Olacak iş değil, ama oluyor işte. Her konuda ileriye gitmekten bahsedenler, konu başörtüsü olduğunda geriyi gösteriyorlar. Eskiye dönüşü istiyorlar.
O durumda şunları söylemek de mümkün:
- Annelerimiz mini etek giymezlerdi, mini eteği de yasaklayalım.
- Annelerimiz şalvar giyerlerdi, genç kızlarımız da şalvar giysinler.
- Annelerimiz akşam hava karardıktan sonra sokağa çıkmazlardı. Kızlarımız da sokağa çıkmasınlar.
Vesaire, vesaire...
Demek ki, bu tür argümanlarla yola çıkıp, başörtüsü yasağını savunmak, son derece komik oluyor!
Aslında bu tartışma baştan aşağı bir komedi...Türkiye'yi idare etme iddiasında olan insanlar işi gücü bırakmışlar, bir tutam kahkülle uğraşıyorlar. Peşine takıldığımız soru da şu:
- Saçların bir bölümü görünmeli mi, görünmemeli mi?
Görünse ne olur, görünmese ne fark eder? Ayrıca bundan kime ne? Başını örten, istiyorsa saçının bir bölümünü gösterir, istemiyorsa tamamını kapatır.
Ama biz yine de dayatıyoruz:
- Saçının bir bölümünü açarsan, belki sana bir kolaylık yaparız. El ele verir, kafandaki örtünün serbest bırakılmasını sağlayabiliriz!
Sonra da kalkıp, demokrasiden, insan haklarından, inanç özgürlüğünden bahsedebiliyoruz!
Oysa bu konu tamamen inanç hürriyeti ile ilgili...
Belki, başın açık ya da örtülü olması benim için hiçbir şey ifade etmiyor, ama başkası için hayati öneme sahip. Belki, biri sokağa yarı çıplak çıkmayı ayıp sayıyor.
Diğeri de başını kapatmayıp insan içine çıktığında kendisini çıplak hissediyor. İnsanların yaptıkları, içinde bulundukları psikoloji ya da inançları, size göre doğrudur ya da yanlıştır. O çok ayrı bir konu.
Ama ortada evrensel bir gerçek var:
Onların kendi inanç ve hayat biçimlerini bir başkasına dayatmaları ne kadar yanlışsa, başkalarının da onlara kendi doğrularını dayatmaları o kadar yanlış.
Üstelik bunun sınırı da yok. Bu sorun çözülmek isteniyorsa, atılması gereken tek adım var. Eğer özgürlüklerden yanaysanız, "türban" ya da "başörtüsü" gibi ayrımları bir kenara bırakacaksınız.
Dayatmacı tavırlardan sıyrılacaksınız.
Annelerinizi ya da ninelerinizi örnek göstermekten vazgeçeceksiniz. Meseleye inanç hürriyeti ve özgürlükler açısından yaklaşacaksınız.
Aksi halde, samimiyetiniz tartışılır.
Söyleyeceğiniz her söz, atacağınız her adım ipe un sermekten başka anlam taşımaz.