Türkiye'nin özellikle 2013'ten beri yaşamak zorunda kaldıklarında, istedikleri gibi davranmamız gerektiğini düşünenlerin payları oldukça büyük. Eh tabii, içimizde olsalar da dış mihraklar gibi düşünen ve onlara yardım edenlerin katkısını da unutmamak gerek.
İdeolojik maske kullanan 28 Şubatçıların soygunları sebebiyle 2001'de ekonomimiz duvara toslamış, 2002'te iktidara gelen AK Parti'nin çabaları ile 2012'de ekonomik durumda Cumhuriyet tarihinin zirvesi yakalanmıştı. Neredeyse sıfırlanan enflasyon, negatife çevrilen faiz, 12 bin doların üzerinde kişi başı milli gelir…
Türkiye'nin avuçlarının arasından kayıp gittiğini düşünen birilerinin düğmeye basmasıyla 2013'ten itibaren ortalık karıştı. Üç-beş ağaç bahanesiyle başlatılan Gezi olaylarını FETÖ'nün emniyet ve yargı darbe girişimi izledi.
Saldırıların zirve noktası 15 Temmuz'da, ülkeyi ele geçirmek isteyenler işi bir an evvel bitirmeye kalkıştılar ve Cumhurbaşkanımızın önderliğinde şahlanan milletimizden unutulmaz bir tokat yediler.
Türkiye'nin kendi ayakları üzerinde durması açısından 15 Temmuz adeta bir milat oldu. Taşlar yerli yerine oturtulurken, 'kendi göbeğimizi kendimiz kesme' kararlılığımız tahkim edildi. Bu tür adımlar birilerini iyice çileden çıkardı ve 2018'de dönemin ABD Başkanı Trump'un ekonomik savaş ilanı ile karşılaştık…
Başta ABD olmak üzere bizi teslim almak ya da en azından zayıflatmak amacıyla saldıranlar sebebiyle birtakım kayıplarımız oldu ve oluyor.
Konu ile ilgili can alıcı soru ise şu: Bizi teslim almak için saldıranlarla mücadele yerine teslim olsaydık, daha mı iyi olurdu acaba?..
Saçma gibi, ama CHP'nin başını çektiği ittifaka mensup irili ufaklı partiler, bu soruya evet cevabı veriyorlar. 'Teslim olsaydık işlerin daha iyi olabileceği' kanaatindeler yani.
Ülkemizi teslim almak için saldıranlara boyun eğse idik daha az mı yara bere alırdık sorusunun cevabı net: Mücadele yerine teslimiyeti tercih etseydik, menfaati esas kabul eden sömürücülerin ülkemizin zenginliklerini talan edecekleri hususunda en ufak bir şüphe bile yok…
Saldırılara karşı koymak yerine teslim bayrağını çekseydik neler olurdu sorusu kafasını meşgul edenlerin Arjantin'in yaşadıklarından ders almaları gerek…
'Burası Çok Önemli' kitabında Berat Albayrak'ın verdiği bilgilere göre, 2018'de IMF ile 57 milyar dolarlık anlaşma yapan Arjantin'de, 2018'de 1 dolar 19 Pezo iken, 2019 sonunda 60, 2020 sonunda da 87 pezo olmuş. Şu anda 1 ABD doları 110 Pezo... Bu süreçte, ülkede yüzde 500 civarında da enflasyon yaşanmış…
2018'den beri açık ekonomik saldırılarla mücadele ettiğimiz için bazı kayıplarımız var. Ancak mücadele etmek yerine teslim olsaydık ne olurdu diye merak edenler, aynı dönemde teslim olan Arjantin'in başına gelenlere bakıp meraklarını giderebilirler…
İşte bunun için: Durmak yok, yola devam!..
