Ülkemizle ilgili birçok verinin, kurucu üyelerinden olduğumuz İktisadi İşbirliği ve Gelişme Teşkilatı (OECD) mensubu ülkelerinki ile karşılaştırılması adettendir.
Aile ile ilgili olarak evlenme, boşanma, doğum sayısı, genç nüfusun genel nüfusa oranı ve benzeri rakamlar, aralarında ABD, Almanya, Fransa, İngiltere, İspanya'nın da bulunduğu diğer 36 OECD ülkesinin rakamları ile mukayese edildiğinde, iyi bir durumda olduğumuz söylenebilir.
Ama istatistiklere bakıldığında, giderek OECD ülkelerinin alarm vermekte olan rakamlarına yaklaşmakta olduğumuzun altını da çizmek gerek.
TÜİK verileri, 2001'de binde 8.35 olan evlilik oranının, 2010'da 7.97'ye ve 2019'da 6.56'ya inmiş olduğunu gösteriyor. Yine 2001'de binde 1.41 olan boşanma oranı, 2010'da binde 1.62'ye ve 2019'da da binde 1.88'e yükselmiş durumda.
Normalde artması gerektiği düşünülen evlilikler azalırken, azalması gereken boşanmalar da artıyor yani…
İstatistik demişken doğum konusuna da göz atmakta fayda var. Türkiye'de 2001'de binde 20.3 olan doğum oranı, 2010'da 17.2 ve 2019'da da binde 14.3 olmuş. Bir başka ifadeyle 2001'de aile başına 2,38 çocuk olan sayı 2019'da 1,88 çocuk olarak gerçekleşmiş. Doğum hızındaki düşüşün vahim tarafı ise aile başına 2.10 olan nüfus yenilenme oranının altına düşmemiz.
Oranlar gidişatın pek iyi olmadığını gösteriyor. Birçok yönden önemi olan konuya, sadece gelecekteki ekonomik durum açısından baksak bile ciddi bir sıkıntı ihtimali gözüküyor. Avrupa ülkelerinin karşı karşıya bulunduğu yaşlı nüfus sayısının fazlalığı konusunda bizde henüz alarm zilleri çalmasa da, istikbale yönelik değerlendirmeler kaygı verici.
14-65 yaş arası kesimin, emekli olan 65 yaş üstü nüfusa oranı ile ilgili çalışmalar, tedbir alınmazsa bir emekliye çalışan iki ya da üç kişinin düşeceği noktaya doğu gittiğimizi gösteriyor. Bu da bazı Avrupa ülkelerinde olduğu gibi emeklilik konusunda işlerin sarpa sarması...
Fena sayılmayız, ama…
OECD ülkeleri arasında evlilikte ilk ve boşanmalarda son sıralarda yer alsak da, gelişmeler mutlaka bir şeyler yapılması gerektiğine işaret ediyor.
Mevcut duruma bakıldığında, Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan'ın evli çiftlere yıllardan beridir yaptığı 'en az üç çocuk' çağrısının ne manaya geldiği çok daha iyi anlaşılıyor.
Ülkemizin dışarıdan ve içeriden kaynaklı çeşitli saldırılarla karşı karşıya olduğu malum. Bunlar içinde gizli ya da açık bir şekilde aileyi hedef alanlar ise herhalde en vahimi.
Birtakım ülkelerin beşinci kol faaliyeti olarak yaptıklarına medyanın bir kesimi ve özellikle de sosyal medya üzerinden destek sağlayan bir güruh, aileyi anlamsızlaştırmaya ve dolayısıyla yok etmeye çabalıyor.
Aile, karşılıklı uyum ve fedakârlıklar ile eş-dostun ilgi ve alakasıyla gelişip serpilecek bir yapı. Yeni ailelerden bir kısmının daha ilk günlerde sarsılması, birtakım yanlışlıklar olduğunu düşündürüyor.
Hemen her sahadaki kayıpların telafisi mümkün. Ancak, gelecek nesiller açısından ciddi riskler doğurabilecek aile konusuna özellikle dikkat kesilmek mecburiyetindeyiz.
Maksadın aslında bir rivayetlerin ise farklı olduğu İstanbul Sözleşmesi ve 6284 sayılı kanunla ilgili tartışmalar, meselenin küçük bir cüzü…
Aile konusuna eğilmek ve sadra şifa çareler bulmak, şart…
Aile konusunda milleti ile aynı hassasiyetlere sahip bir yönetime sahip olmamız konunun en önemli yönü...
(Not: Konu ile ilgili detaylı bilgi için, Hilal Kaplan'ın Sabah'ta 28 Nisan-6 Mayıs 2020 arasındaki aileyi konu alan yazılarını okumakta fayda var.)