27 Mayıs'tı dün... Halkın seçtiği, "Benim Başbakanım" dediği kişiyi darağcına çıkaranların "UTANÇ" günü... Akılalmaz yalanlarla ve iftiralarla içeridekiler idam sehpası kurdu. Dışarıdakiler de alkış tuttu. Menderes'in asılmasını alkışlayanların başında, bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan'ı durdurmak için NATO'yu göreve çağıracak kadar şapşallaşan New York Times gazetesi vardı.
Daha darbe olmadan önce "Menderes için böyle giderse kötü şeyler olacak" diye haber yapıyordu.
Tıpkı bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan'da olduğu gibi Menderes'e de aynı cümleleri silah yaparak saldırıyor ve "Hem basını hem de muhalefeti müthiş baskı altına aldı" diye yazıyordu. Bugün neyse dün de aynısının tıpkısıydı. Bizim darbeleri ABD'de BARONLAR planlanıyordu nasılsa.
Ardından plan uygulanmadan önce Amerikan medyası aracılığı ile içeridekilere mesajlar veriliyordu. İçeridekiler de her türlü yalan ve iftirayla harekete geçiyor, manşetlerle kamuoyu darbeye hazırlanıyordu. New York Times darbe öncesi "İnönü liberal" diye haber yapıyordu. "Menderes baskıcı" diye bağırıyordu sayfalarında. 1966'da Türkiye'deki darbelere övgüler yağdırıyordu. "Asker ne zaman siyasete etkide bulunsa bu hep LİBERAL yönde oldu" diyerek alkış tutuyordu. Türkiye'de baskıcı yönetim olduğunu iddia eden sözde ÖZGÜRLÜKÇÜ gazete DARBELERE övgüler yağdıracak kadar da FAŞİST bir zihniyete sahipti. İsrail lobisinin bir numaralı gazetesiydi. Aydın Doğan'ın gazetesi Hürriyet aynen böyle yazmıştı New York Times için. İsrail lobisinin bir numaralı gazetesi olduğuna göre doğal olarak, Filistin'den bir karış toprak dahi vermeyerek İsrail'in kuruluşunu geciktiren Sultan Abdülhamid de bu şerefsizlerden nasibini alacaktı. Nitekim Sultan Abdülhamid'e de 100 yıl önce aylarca hakaret ederek "Diktatör" diye ağıza alınmayacak iftira ve küfürlerle saldırıyorlardı. Özal dahi nasibini alıyordu bu TÜRKİYE düşmanı gazeteden. "Osmanlı hükümdarı gibi davranıyor kibirli Özal...
Hanedanlık kuruyor" diye ötüyordu. Mart 1991'de "Özal asi, azgın, zaptedilmez bir hanedanlık kurdu" cümlesini başlığa taşıyordu. "Türkiye'de, Amerika'da ancak pembe dizilerde olacak çıplak hırs var. Ülke Özal hanedanı tarafından entrikalar, güç mücadeleleri ile idare ediliyor" diye yazıyordu. Özal vefat ettiğinde de "Kavgacı adam öldü" diye başlık ve göbek atıyordu. "Pervasızca gücü seven, intikam peşinde koşan adam" diye de ekliyordu. Sözde Ermeni Soykırımı ilanlarına sayfalarını açan bu gazete Türkiye yanlısı ilanı yayınlamıyordu. 150'ye yakın Türk-
Amerikan toplum kuruluşu ortak bir ilan hazırlıyordu. Ermenilerle Türkler arasında gerçekleşen olaylarla ilgili tartışmaların tarihçilere, akademisyenlere bırakılmasını istiyordu o ilan. "Gelin BARIŞ yürüyüşü yapalım Washington'da" diyordu. Ancak TARAFSIZ (!) gazete reddetti bu ilanı.
Gazetenin reklam biriminden Michael Hayden, hukuk biriminden aldığı uyarıyı anlatıyordu Anadolu Ajansı'na. "Reklam metni, gazete editörlerinin son beş yıldır yazdıklarının karşısında olacağı" uyarısıydı bu. Paralele, Türkiye'yi yerden yere vuran CHP'lilere sayfalarını açan gazete, Barış Yürüyüşü çağrısına KEPENK indiriyordu. Onların tek bir yayın politikası vardı. Türkiye DÜŞMANLIĞI varsa her türlü haber ve ilan yayınlanabilirdi. Hukuk büroları öyle diyordu. "Bizim yazarların yıllardır yazdıkları yalanlara ayıp etmiş oluruz" diye de uyarıyordu. İngiliz Times gazetesi de HDP Genel Başkanı Demirtaş'a övgüler yağdırıyordu dün. "HDP Erdoğan'ın mutlak iktidarını bozabilir" diye başlık atıp, def çalıyordu. Demirtaş için "Yakışıklı, karizmatik ve sadece 42 yaşında" diye yazarak öpüyor, kokluyordu. Times"dan bu haberi alıp yayınlayan BBC de muhabirlerini Kadıköy'e gönderiyordu. "Kadıköy'de yüzde 70 oyu olan CHP, taktiksel olarak HDP'ye oy verecek mi?" diye araştırma yaptırıyordu umutla. BBC muhabiri, daha seçim yapılmadan "HİLE var" algısını yayan kurumların çalışmasına gönüllü olarak katıldığını anlatıyordu ballandıra ballandıra. 13 sene öncesine kadar Türkiye'yi koaliyonlara mahkum edip, soyup soğana çeviren, bankaların içini boşaltan, milyarlarca dolarımızı çalan Küresel Sermaye Baronlarının gazeteleri MÜTHİŞ BİR İTTİFAKLA geliyor. İçeride de zaten İTTİFAKLAR ortada. Önemli olan biz ne yapacağız? Dışarıdakilerle, içeridekilerin KOALİSYON'una teslim mi olacağız? Yoksa KOV-ALİSYON mu yapacağız?