'Uludere'de büyük bir talihsizlik sonucu hayatını kaybeden vatandaşlarımız' diye manşetlere geçen ama bunun böyle olacağı dünden belli olan hazin olay, elbette hepimizi derinden etkiledi. Ve ardından birkaç soru bıraktı.
İlki, "Ölenlerin PKK ile işbirlikçi sayılıp sayılmayacakları?"
Bu şundan kaynaklanıyor; İnsanlar buraların terör yuvası olduğunu bile bile nasıl bu kadar rahatça dolaşabiliyorlar? Çünkü hemen her gece aynı noktadan sınır geçiliyor. Ve biliniyor ki orada devriye gezen asker, jandarma yok, sadece PKK'lılar var. Onlar da kuş uçurtmayacaklarına göre? İkinci soru; bu vatandaşlar kaçak mal gelirinden ne kadarını teröristlerle paylaşıyorlar?
Gelen bilgiler yarı yarıya olduğu yönünde! Demek ki doğrudan desteklemeseler bile bir tür bağ var aralarında... Peki cezaları ölüm mü? ASLA! Ben şahsen, karakol basan, onlarca insanımızı katleden teröristin bile vurulmasına karşıyım. Keşke hepsi canlı ele geçirilebilse ve cezalarını çekip ana babalarının yanına dönebilseler...
Bu son olayda akla takılan ikinci soru, "Şimdi ne olacak?" Geçimlerini sadece kaçakçılıkla sürdüren ve anlaşıldığı kadarıyla devletçe göz yumulan yöre halkı, bundan böyle o tehlikeli topraklarda işlerine devam edecekler mi? Çünkü ordu istihbaratının müneccim olmadıkları ortada.
Gelin şimdi biraz hayal kuralım; Diyelim ki vatandaş salimen getirdi kaçak mazotunu ülkeye.
Fazla para etsin diye de içine bilmem kaç numara yağ karıştırdı. Ve otobüsün biri de bu mazotu kullandı. Derken durup dururken yol ortasında cayır cayır tutuştu. Ve 33 vatandaşımız oracıkta öldüler...
Buradan yine dönüyoruz başa; terör belasını sona erdirecek pazarlığın BDP, Öcalan gibi niyetleri bambaşka olanlar yerine, doğrudan Kürt halkıyla yapılması gerektiğine... Onlar ki görüldüğü gibi kaçak mazotla karın doyuran, istese de istemese de PKK'nın 'eline bakan', 'özerk devletin' ne anlama geldiğini bile bilmeyen, geçim derdine düşmüş milyonlarca Kürt vatandaşımız...
Aksi taktirde kaçakçılık yapan bu halka 'güvenli bir yol' tahsis etmekten başka çare kalmıyor.