Daha iki hafta önce bu sütunlarda onun nasıl bir kültür savaşçısı olduğunu yazmıştım. İş adamı kimliği taşımasına rağmen, uluslararası bir fotoğraf sanatçısıydı. Yetmişli yıllarda bizi
Sinematek ile tanıştırmış, kurucusu olduğu bu dernekte dünya sinemalarının en seçkin örneklerini izlememizi sağlamıştı. Hatta
Bulgaristan'dan araba bagajında film kaçırmak pahasına... Sonra
İstanbul Sanat Vakfı'nı kurdu ve bugün gururla izlediğimiz
İstanbul Festivalleri'nin temelini attı.
Onunla
Çiçek Bar'ın mütevazı masalarından birinde tanışmış, sohbetine doyamamıştım. Birkaç hafta içinde bir söyleşi yapmayı planlamıştım. Ama geçen gün ne yazık ki geç kaldığımı öğrendim.
Şakir Ezacıbaşı, o değerli yaşamını yitirmişti.
Türkiye ona çok şeyler borçlu. Nur içinde yat
Şakir ağabey. Keşke senin gibi birisi daha gelse şu kısır ülkeye...