Rakibini hafife alırsan, pozisyonları ağırdan alırsan yine kaybedersin.
Trabzon karşısındaki Fenerbahçe gerçeği buydu. Sakatları bahane edip yenilgiye kılıf arayanlar, Samet Akaydın'ı bırakıp sahada gezinen etiketli isimlere baksın. Tadic'e, Dzeko'ya ve diğerlerine.
***
Fenerbahçe'de olanlar Trabzon'da yoktu. Kaliteli futbolcular, ardı ardına kazanılmış maçların getirdiği özgüven ve taraftar ordusu.Fenerbahçe'de olmayanlar da Trabzon'da çoktu. Sadakat, inanç ve mücadele.
Trabzonspor'un galibiyetinden başka bir sonuç geceye haksızlık olurdu.
3 puan futbolun ödülüyse, bu galibiyet Abdullah Avcı'nın akıl oyunlarının ve bilimsel yanının Trabzonspor'da bulduğu karşılıktır. Gördük ki Abdullah Avcı'dan sonra Trabzon'da futbolcuların ayaklarına kan geldi ve kazanma duygusunun emri geldi bilinçaltına.
Abdullah Avcı bugünlere boşuna gelmedi.
***
Sezon başından beri futbolunu eleştirdiğimiz Galatasaray lider oldu. Fenerbahçe'nin Trabzon kazası da Galatasaray'a ikramiye oldu.
İğneyle oynayan Icardi'nin rolünü birilerinin üstlenmesi gerekiyordu, maç kazandıran mıknatıs Kasımpaşa maçında Zaha'nın ayaklarındaydı.
Ama bu takımda sezon başından beri her pozisyona postacılık yapan, her ikili mücadeleye yürek koyan Sacha Boey'i ayrı bir yere koymak gerekir.
***
Antalya'da yeni bir Beşiktaş enkazı.
Herkes kendi yanlışlarını arkadaşının önüne atıyor da kimileri yan gelip yatıyorsa bu sezon çoktan harcanmış demektir. Bazılarının öğrenmesi gereken, o formayı giymenin anlam ve önemini öğrenmektir.
Kolay yenilgileri dansa kaldırmaktan bıkmayanlar için sözlerimiz şarkı yerine geçmiyorsa eğer!
