Kırşehir'de yaşayan Emre Yüksel, prematüre olarak dünyaya geldi. Kuvözde yaşam mücadelesi verdi. Ancak gözleri bantlanmadığı için beyinden göze giden damarı kuruyunca görme yetisini kaybetti. Bu sırada anne ve babası boşanmaya karar verdi. Evi terk etti. Babaanne Zeynep Atmaca onu yanına alıp yetiştirdi. İlkokul, ortaokul ve lise yıllarında babaannesinin büyük desteğini gördü. Bu sayede okuyup üniversiteye girdi. Son üç aydır da haftanın iki günü Cacabey Gençlik Merkezi'ne gidip sportif faaliyetle ilgilendi. Babaannesi ve usta öğretici Tuğba Kılıç'la da el becerisi kursunda bez bebek, bileklik, kolye ve hediyelik eşya üretti. Genç adam "Babaannem gören gözüm, tutan elim" dedi. Zeynep teyzenin sözleri ise herkesi derinden etkiledi: Emre babaannesiz bir hayat sürdüremez, ben de Emre'siz hayat sürdüremem. İkimiz bir kişi gibiyiz. Aramızda aşırı sevgi bağı var. Ben yazın ağır beyin ameliyatı geçirdim. Ayılırken 'Emre nerede, onun yemeğini verdiniz mi?' diye bağırmışım. Emre varsa ben varım, yoksa ben yokum. Fedakarlık mı sevgi mi ne der derseniz deyin ama ona aşırı zaafım var.
