Türkiye'nin pek çok ilinde vatandaşlar sokağa döküldü, darbeci askerlerin ele geçirmeye çalıştığı noktalarda karşı koydu, tankların üzerine çıktı. Ünlü isimler de sosyal medya hesaplarından paylaştıkları mesajlarla darbe girişimine tepki gösterdi. Vatanımızı ve bizleri kimsenin bölmeye gücünün yetmeyeceğini bir olarak gösterdik. Milletçe demokrasimize sahip çıktığımız bugünlerde, Türk olmaktan gurur duyuyorum. Demokrasimizi savunurken şehit olan vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, yaralılarımıza acil şifalar dilerim.
Cumhurbaşkanımızın çağrısı üzerine hepimiz sokaklarda demokrasi nöbetindeydik.
Ben İzmir ve Antalya'daki demokrasi nöbetine katıldım. Bengü, Berkay, Mustafa Ceceli, Gezegen Mehmet, Alişan, Hande Yener, Davut Güloğlu, Ece Erken, Berksan, Yavuz Bingöl, Cengiz Kurtoğlu, Alişan, Berdan Mardini ve daha birçok ünlü isimle beraberdim.
O isimler birçok şehre de gidip vatandaşlarımızla beraber vakit geçirdi. Ayrım yapmadan birlik olduğumuzu, birbirimize kenetlendiğimizi gösterdik.
Sokağa demokrasi nöbetine çıkan sanatçılara 'yalaka' dendiğini okudum, duydum. Sokağa çıkmayanlara da 'korkak vatan haini' dendiğini okudum ve duydum.
Size ne? Ben istedim sokağa çıkmayı, ben istedim o demokrasi nöbetinde olmayı… Kime neyin hesabını vereceğim, kime neyi anlatacağım? İsteyerek ve içimden gelerek yaptığım şeyin hesabını bir tek Allah'a veririm.
Allah zaten kimin neyi hangi duyguyla yaptığını biliyor, o da bana yetiyor.
Birebir o isimlerle o anı yaşayan biri olarak o enerjinin içinde olan biri olarak bunu gönül rahatlığı ile söylüyorum. O demokrasi nöbetinde sokağa çıkan onca ünlü isme bu haksızlığı yaptırmam.
***
PARANIN GÜCÜ YETMEZ
Aklınıza gelen daha birçok şeyi para ile satın alabilirsiniz. Paranın tek geçmeyeceği yer ise tecrübedir. Aslında çok parası olandan daha zenginsinizdir.
Size de oluyordur. Yıllarca, aylarca hiç konuşmadığınız; belki sadece bir selam verdiğiniz insanlar anlamsız zamanlarda karşınıza çıkıp sanki dün çok sıkı fıkıymışsınız gibi davranırlar. Bu, benim o kadar çok başıma geliyor ki… Böyle zamanlarda "Bununla çok samimiydim de ben mi unuttum?" diye düşündüğüm çok olmuştur.
Başıma çoğunlukla bir de şu geliyor:
Arıyorlar konuya öyle bir giriyorlar ki… "Özledim, görüşemiyoruz" deyip daha sonra mevzuyu istek ve arzularına getiriyorlar.
Düşünmüş taşınmış, kafa patlatmış ve o işini benim halledeceğime karar vermiş. Benim işim var mı, ben böyle bir şey yapmak istiyor muyum hiç umurunda değil. İnsanlar sadece hedefe kitlenmiş. Anlatıyor da anlatıyor.
"Biz eski dostuz" gibi süslü cümleler kuruyorlar. "Eski dosttuk da sen bunca zaman neredeydin?" cevabını almak için soramıyor insan. Başımdan geçen ilginç anıları anlatayım size. Bazıları beni televizyonda görüyor, yazımı okuyor ya da yaptıklarımı duyuyor. Sonra günün birinde kafa da şimşek çakıyor ve telefona sarılıyor. "Canım, bir tanem, yıllardır takip ediyorum çok güzel yerlere geldin. Sen çok özel bir adamsın" diyor. Ben de "Teşekkür ederim" diye karşılık verdiğimde "Özgür benim Nişantaşı'nda 3 oda bir salon evim var. Senin çevren geniştir. Burayı kiraya versene" diye talepte bulunuyor. Şaka değil ilk aklıma gelen örnek bu. Ben emlakçı mıyım, ben bir evi kiraya vermeyi nereden bilebilirim?
Bir de şu tip insanlar var: Aramaz, sormaz sesini duymazsın. Bir gün "N'aber" diye mesaj atar, cevap verirsin anlamsız birkaç konudan sonra "Bana şu kadar borç verir misin?" der. Ben 'Banker Bilo'yum ya (!) Evde para basıyorum. Yahu aylarca, haftalarca, günlerce aramadın; görmedim, sesini duymadım. Nasıl oldu da para istemek için beni aradın sen?
Bu insanlar beni ya da etrafındakileri aptal zannediyor veya hayatın çarkı böyle işliyor.
Ben şahsen utanırım. Birini aramıyorsam ve bir şey isteyeceksem konuya başlamadan önce "Uzun zamandır aramadım, özür dilerim" derim. Aklıma gelmişken sizinle de paylaşmak istedim.
Zekamı, hayat tecrübemi ve insan sarrafı olduğumu unutanlara… Kızım sana söylüyorum gelinim sen anla misali oldu.
