İstanbul 18 yıl sonra Şampiyonlar Ligi Finali'ne ev sahipliği yaptı. 2005'te oynanan Liverpool - Milan finali gelmiş geçmiş en iyi maçlardan biri olurken, dün geceki maç beklentileri karşılayamadı. Maça Manchester City'yi oynatmamak üzerine çıkan Inter, Rodri'nin önüne düşen topu engelleyemedi. Son dakikalarda Lukaku ile net bir fırsatı harcayan İtalyanlar, evlerine üzgün döndü. İlk kez Avrupa'nın en büyüğü olan City'de futbolcular ve taraftarlar ise unutamayacakları bir gece yaşadılar.
Maç öncesi taraftarlarla yaptığım konuşmalarda, İngilizler her ne kadar takımlarından emin olsalar da İtalyanlar için aynı şeyi söylemezdim. Ancak ilk düdük çaldığında Inter taraftarı Manchester City'lilere adeta taraftar nasıl olunur dersi verdi. İtalyanlar maç boyu bir dakika bile susmazken, İngilizlerin dili golü bulduktan sonra açıldı. Maçın son düdüğünün ardından ise Inter'li taraftarlar uzun süre takımlarının gösterdiği mücadeleyi alkışladı.
Organizasyona gelirsek, maçı yerinde takip eden bizler de unutulmaz anılar biriktirmiş olduk. Maç önü gerçekleşen konser ve görsel şölen, uzun süre hafızalardan silinmeyecek cinstendi. Şampiyonlar Ligi'nin o tüyleri diken diken eden müziğinin piyano ile çalınması da yine güzel detaylardan biriydi.
İstanbul'da, Cumhuriyetimizin 100. yılında gerçekleşen bu finalde emeği geçen herkese teşekkür etmek gerek. Bana göre Türkiye, bu organizasyonla beraber rahatlıkla Avrupa Şampiyonası düzenleyebileceğini de UEFA'ya göstermiş oldu.
