FUTBOLUMUZDAKİ kirli hakem oyunları sürerken, bundan birkaç yıl önce şampiyonluğu belirleyen hakem cinayetinden sonra yazdığım satırları yeniden yazmak zorunluluğu hissettim.
Oturduğum parkta adamın biri yanıma gelip adres sordu.
"Pardon! Şampiyonluk mahalline nereden gidebilirim?" "Az ilerde hakem mezarlığı göreceksin, orada çamurları üzerinde kuruyan hakem korkulukları yan yana durur." "Onları tanır mısın?" dedim.
"Kim tanımaz ki" dedi.
Adrese açıklık getirdim, "üç beş adım at, yol boyunca silah şeklinde düdükler, falçatalar ve istemediğin kadar haram puan göreceksin. Sezon başında duvara bir yazı yazmıştım bak bakalım yerinde duruyor mu?" 'Futbol adalettir ganimet değil.'
***
Adam elindeki kağıda not alırken ben adresin krokisini çizmeye devam ettim.
"Yol kenarında yöneticilerin ağızlarının suyunun aktığı bir dere göreceksin, sakın o suya dokunma. Binlerce çocuğu zehirlediler. Onların elleri ayaklarından uzundur ölüyü bile soyarlar." "Anladım" dedi adam, ben tarifimi sürdürdüm. "Tam karşına bütün çocukların üzerine yumurta fırlattığı bir duvar çıkacak, o duvarın dibinde berbat kokan bir hakem çöplüğü var.
O yazıyı da oku sezon başında yazdım.
'Tarih alın teriyle yazılır oyun içinde oyun çeviren hakemlerle değil!'
***
Adam giderken telefon numaramı verdim, "adresi karıştırırsan beni ara!" Aradan birkaç dakika geçti ki adam aradı. "Geldim ama burası berbat kokuyor, içinden çıkamadım." "Ne bekliyordun ki" dedim, "namuslu sonuçlara emekle ve alın teriyle gidilir bataklık gazlarıyla değil." "Burası neresi?" diye sorunca haykırdım. "Orası cinayet mahalli, adaleti sırtından vuranların mezarlığı!" "Ama burada hakemler de insandır diye yazıyor!" Bir kahkaha attım.
"Geri dönerken yolda bir köpek kulübesi göreceksin.
Oradaki köpeğin boynunda bir yafta asılı, asıl sen onu oku." "Ne yazıyor?" diye merakla sordu.
"Korkmayın insan değilim!"
