O zamanlar şimdiki gibi artistik forma numaraları ve sırta yazılmış isimler yoktu.
Maçta 5 numaralı formasıyla iki takımın santrhaflarının ceplerinde beyaz bir mendil olurdu.
Kimin yarı alanında tartışmalı bir pozisyon olursa o santrhaf cebindeki beyaz mendili çıkarıp hakeme sallardı.
O mendillerin adaletinden de kimse şüphe duymazdı.
***
Hakemlerin de futbolcular kadar hata yaptığı bir spordur futbol. Ve hiçbir hata yumrukla tekmeyle ödeştirilemez. Buna dünyanın her yerinde insanlık suçu denir.Ama futbolun içinde eski hakemlerin, futbolcuların ve yöneticilerin kalmadığı gerçeğini de inkar edemeyiz.
***
Nostaljisi başkaydı futbolun.
Paranın özne olmasından sonra her şey kirlendi. Asaleti inkar etti futbol, sövgüyü hakareti ve bel altından vurmayı destekleyenlerin saflarına geçti.
Harcı alın teri ve emekti.
Borcu; gösterilen sevgiyi ve saygıyı adil biçimde çocuklarımıza geri ödemekti. İhanetlerini düğün alayı gibi yaşayanları seyretti futbol.
***
Bir hakemin yediği yumruk elbette büyük olay ama üç günde unutuldu.Fenerbahçe'nin içi insan dolu otobüsü kurşunlandı da "oh" çekenler oldu. Potansiyel katiller toz duman oldu.
Bu ülkenin futboluna korkuyu, hakemle iş bitirmeyi ve bilumum karanlık güçleri sokanların yüzleri buruşsa da aynalar buruşmamış resimler karışmamıştır.
Adalet futbolun yalanıdır.
***
Ceplerdeki ütülü mendillerin yerini, burnunu silenlerin yere attığı kağıt mendiller aldıysa, bunun bedeli olacaktı kuşkusuz.
Yakında piyasaya sürülecek olan savaş boyalarıyla, kağıt mendiller de kendi rengine boyanacaktır.
