YAPILAN araştırmaya göre bu dünyada en zor meslek; "baba olmak!" "Baba" derken dürüst, haysiyetli, her şeyden önemlisi kendilerini emekle şereflendiren baba olmak.
Dört tekerleğin dördü de patlayana kadar otomobilini süren baba!
Ailesini omuzlarında taşırken bir kere olsun "off" çekmeyen baba!
Yoksa para babası, mafya babası, başkalarının çocuklarından çaldıklarıyla kendi çocuklarına lüks hayat sunan, ocak söndüren ahlaksız babalar bu araştırmanın dışında.
***
İyi bir babanın kültür abidesi olması gerekmiyor. Etiketli bir iş sahibi olması da gerekmiyor. Bütün mesele ahlak ve vicdan.
Evdeki eğitimin öznesi de bu!
Vicdanlı bir babanın görüntüleri, babalığın değerini de gösteriyor zaten.
***
Pandeminin ilk zamanlarında İstanbul Yeşilköy'de ayakları çıplak iki çocukla, elinde bastonu olan görme engelli bir adamı izlemiştim.
İki çocuk dondurmalarını yerken babaları olduğunu öğrendiğim adam sadece gülümsüyordu.
Dayanamadım yanlarına gitmiştim, "babanız neden dondurma yemiyor?" "Paramız ancak bize yetti babam istemedi" demişti çocuklardan biri.
O babanın görmeyen gözlerindeki mutluluğu, her türlü imkana sahip olan ama "daha yok mu?" diyen babalarda göremedim.
***
Gündüzleri çalıştığı işten kazandıklarıyla geçinemeyen, akşamları ek iş yapan babalar tanıyorum. Çalıştığı işyerinde zulme uğradığı halde, ailesi için her şeyi sineye çeken babalar biliyorum.
Bırakın özel okulu, normal okula çocuğunu yazdırırken bile babaların nasıl zorlandığını görebilmek gerek.
Bazı babalar bir giydiğini bir daha giymez ama onurlu babaların en sevdiği giysi; ateşten gömlek!
***
Biterken başlayan dertler en çok onurlu babaları ezer. Çocuklarının açlığı, o çocukları okula gönderirken veremediği harçlığı bir babanın en yürek yakıcı çaresizliğidir.
O çaresizliğin karşısında gururu incinen babanın duygularını kim anlar?
O yara sadece babada kanamaz bulaşıcıdır bütün aile fertlerini sarar.
Böyle babalar kimseden yardım dilenmez, hakkı olmayanın peşinden gitmez, çaresizliğin bedelini yüreğinden öder. Üst katlardan bakılınca karıncalar zor görülür ama gören vicdanlı patronlar da vardır, bizim için onlar "yürekli babadır."
***
Hayatın terbiye ettiği babalarla, paranın ve cehaletin terbiyesizleştirdiği babalar arasındaki fark her şeyi anlatmaya yeter.
Ahlaksızlığın kökleri evlerin içine kadar uzanmışken, kızlarını emek heykeli olarak büyüten, oğullarına kimsenin ekmeğine göz dikmemeyi öğreten onurlu babalara başımı eğiyorum.
Hala otobüslerde metrobüslerde büyüklerine yer veren çocuklar görebiliyorsak, mutlaka babalarıyla bir yerlerden tanışıklığımız vardır. Mazinin tertemiz sokaklarında, o babalarla birbirimize harika bir çocukluk bağışlamıştık çünkü.
