KAÇ zamandır boştayım. Üniversite diplomamı duvara astım, boşa okuduğum yıllara kalayı bastım. Sonra da yüklendim kadere; "nedir senin bana kastın?" Düşündüm de kaderin ne suçu var!
(İşsiz gencin günlüğü)
Bir anne üç gündür ağzına lokma koymadığı için açlıktan bayılmış.
'Ölmüş mü?' diye sordum ölmemiş.
'Açlıktan kim ölmüş' dediğimiz zaman Hakkı Yalçın bize kızıyor. Kim haklı çıktı Hakkı Bey?
(Sırtlanın günlüğü)
Kendini çocuklarına ve geleceğe karşı sorumlu hissediyorsan futbol maçlarıyla, televizyon dizileriyle ve korkaklıkla ilişkini kes. Kesemem diyorsan ağlamayı kes.
(Duyarlı insanın günlüğü)
Yemek programlarında beleş yemeği domuz gibi yiyen "sonradan gurmeler" üzüm hoşafının nasıl yapıldığını biliyor mu acaba? O hoşaf beleş yerken ağızdan dökülen çamurla yapılmıyor çünkü!
(Ev kadınının günlüğü)
Benim çalışma odam yok, evde ders çalışsam bile sürekli televizyon açık.
Annemle babama 'kapatın şu televizyonu o adamları görünce korkuyorum' diyorum beni dinlemiyorlar.
Kulaklarımı ve yüreğimi nelerle doldurduklarını da bilmiyorlar.
'Acaba' diyorum 'çocuklardan intikam mı alıyor bu hayat?' (Kız çocuğunun günlüğü)
Arkadaşlarımla ava çıktık, dürbünlü tüfeklerimizle su içmeye inen iki geyik vurduk, bıçakla geyiklerin kalbini söktük.
Böyle sahneler kalbimize kan pompalıyor.
Spor dediğin böyle olur!
(Avcı katilin günlüğü)
Bu dünyada kötüler ettiğini bulur mu?
Hiç sanmıyorum.
Şeytan onların ellerinden tutar alır götürür, masalarını donatır, kasaları doldurur. Bizlere de züğürt tesellisi kalır, "iyiler mutlaka kazanır!" (Umutsuz gencin günlüğü)
"Benim oğlum uyuşturucu kullanmaz, benim kızımın kötü yolda gölgesi bile dolaşamaz" demiştim büyük konuşmuşum. İkisini birden kaybettim.
Uyuşturucu çakalları ve pezevenklerle hayatım pahasına savaşmaya yemin ettim.
(Yanmış babanın günlüğü)
Yaz gecelerini tambur sesiyle geçirdik, bazı geceler birbirimize anlattığımız buruk hayat hikayeleriyle. Gündüzleri gökyüzünde göç eden kuşları takip ettik, kendi göçlerimize hazırlık niyetine.
Çünkü durduğumuz yerde yaprak dökmenin mevsimindeyiz artık.
(Yaşlı insanın günlüğü)
Hayat öpücük gönderiyor, "bizim" diye "bu topraklar bu güneş bu su." Yeter artık bitsin bu umut yorgunluğu bu nefret duygusu!
(Benim günlüğüm)
Mutluluk Takvimi
Sonbaharın fotoğrafını çek.
Markette fiyatları sorgula.
Geceleri radyo dinle.
Bulmaca çöz.
Doğarken anamı
Hayatta beni
Ağlattı yıllarca
Yalancı dünya
Ha bugün ha yarın
Deyip de beni
Aldattı yıllarca
Yalancı dünya
Yaşamak denen şey
Üç günlük rüya
Geriye kalanlar
Yalan ve riya
Mutlu edecekti
Beni de güya
Uyuttu yıllarca
Yalancı dünya
Hakkı YALÇIN
Haklının yanında durmak insanlığın anayasasıdır.
Hükümsüzdür!
Tütün kıranlar, pamuk tarlalarında çalışanlar için sinema filmleri yapılırdı bir zaman. Komedi filmlerinde bile grevdeki işçilerin saflarında duran vicdanlı patron çocukları konu edilirdi.
Şimdi televizyon dizileri ve sinema filmleri bilinçli bir şekilde insanları uyuşturmakla ve gençliği şiddete sürüklemekle yükümölü.
Hükümlü olan sadece onlar değil, onlar için ekran karşısında ayılıp bayılanlar. O yüzden şimdiki zamanın en değerli ilanı; 'benliğimizi kaybettik hükümsüzdür!'
