BEN annelerin virüslü günlerde bir evi yönetmekte gösterdikleri sihri sevdim.
Güneş doğmadan kalkıp sokağı özleyen çocuklarına evlerin içinde park kurmalarını.
Her fırsatta komşularının halini hatırını sormalarını.
İşlerine gidenlerin gözünü kırpmadan yollara düşmelerini sevdim.
Namus kokan düşlerini.
Kendilerini erdemli bir hayata iliklemelerini.
İnleyen nağmelerini, ilahi ninnilerini.
Ben annelerin cam kenarındaki hüzünlerini sevdim.
*****
Ben annelerin Allah'a secde eden duygularla hiçbir kula kul olmazlığını sevdim.
Bir kandil gibi kendilerini tüketirken bile ülkelerine ışık saçmalarını.
Her ay sonunda elde kalanı sıfırla toplayıp umutla çarpmalarını.
Maviliğini beyazlığını.
Pazarlık yapmalarını çiçekçilerle.
Fotoğraflardaki çocukluğunu genç kızlığını.
Ben annelerin pencere kenarındaki çiçekleri sularken gözlerindeki ıslak yalnızlığını sevdim.
*****
Ben annelerin çocuklarını kitap gibi okurken kendilerini unutmalarını sevdim.
Gerektiğinde hastalıklarını bile gizlemelerini.
Hayatın zalim yağmurunda ıslanmalarını, kaderin omzuna yaslanmalarını başka umutları kalmadığında.
Direnç göstermelerini haksızlıklara.
İffetlerini hasretlerini.
Ben annelerin iliklerine işleyen merhametlerini sevdim.
*****
Ben annelerin Hıdrellez gecesi karınca duasına çıkmalarını sevdim.
Kandil geceleri helva yapmalarını.
Televizyon dizilerinin içinde kaybolmalarını.
Unutulmuş şarkıların içinde kendilerini bulmalarını.
Gülerken bile ağırbaşlılıklarını.
Ben annelerin iğneyi ipliğe geçiremeyen yaşlılıklarını sevdim.
*****
Ben annelerin semt pazarlarında akşam saatlerini bekleyen çaresizliklerini sevdim.
Bütün dünya çocukları için el açtıkları dileklerini gökyüzündeki can yeleklerini.
Gönüllerini senede bir gün alsak bile hiçbir şekilde sitem etmeyen dağ yüreklerini.
Pencerelerine konan cennet kuşlarıyla sohbetini.
Yaşlandıkça zorlu geçen kışlarını.
Ben annelerin çocuklara şeker dağıtan bakışlarını sevdim.
*****
Ben anneleri anneme benzedikleri için sevdim.
Eli öpülesi oldukları için.
UCUZLUK VARYETESİ
Türk Sinemasını katleden ne kadar film varsa televizyonlarda gösterimde.
Aylardır aynı filmleri oynatıyorlar ama şu sıralar farklı bir zaman dilimindeyiz ve insanların tek sığınağı televizyonlar.
Kendi insanına bu kadar saygısızlık eden bir televizyon sistemi olamaz.
Nerde bizim Türkan Şoray'ımız, Ediz Hun'umuz, Tarık Akan'ımız Gülşen Bubikoğlu'muz?
Böyle günlerde bile ucuza kaçanlara verdiğimiz her kuruş haram olsun!
MUTLULUK TAKVİMİ
Umutlarından asla vazgeçme.
Annene sevgini ve saygını göster.
Eski şarkıları dinle.
Kader rüzgarında
Hiç pes etmedim
Çocuklarım için
Bir pervaneyim
Eşimi kaybettim
Hiç ses etmedim
Hayat kavgasında
Ben bir anneyim
Sevgimle büyüdü
Bütün çocuklar
Hepsi de hüznünü
İçinde saklar
Mutluluk veriyor
Saçımda aklar
Hüzün denizinde
Ben bir anneyim
Hakkı YALÇIN
