Galatasaray, Hamza Hoca'nın kısa sürede yarattığı müthiş sevgi ortamı sayesinde keyif veren bir takım olma yolunda yükseliyor. Bu hızlı değişimin temelinde kadro istikrarı yatıyor.
Çünkü istikrar anlayışı oyuncuların birbirleriyle daha fazla oynama alışkanlığı kazanmasını sağlar. İtalyan hocalar döneminde oyuncular, "İyi oynadığımız bir maçın ardından bir sonraki maçta anlamsız şekilde kulübeye çekiliyorduk. Bu durum moralimizi bozuyordu" şeklinde serzenişte bulunuyorlardı.
Eğer bir hoca oyuncuların özgüvenine zarar verirse takım uyumu asla oluşmaz. Pranedelli'nin yüzüne bakmadığı Emre Çolak ile "Gönderilsin" dediği Bruma'nın ne kadar etkili ve verimli olduğunu Akhisar maçında da gördük. Hamza Hoca ile birlikte oyuncuların kaybettikleri özgüvenlerini geri kazandıkları sahada yansıyan mücadeleden belli oluyor.
Hamza Hoca "Çift forvet" anlayışı içinde Umut önde tek bırakırken ile Burak'a serbestlik tanıdı. Daha çok geniş alanda oynamak Burak'a ve Galatasaray'a verimlilik olarak döndü.
Burak yeni oyun anlayışında ofsayta bile düşmedi. Galatasaray takım olarak keyif verirken oyuncular da oynadıkları oyundan ciddi keyif aldı.
Özellikle topa hükmeden Selçuk, Sneijder, Emre Çolak gibi oyunculara destek veren Bruma, Telles ve Burak sayesinde ilk yarı müthiş duvar pasları izledik.
Özgüveni yüksek, tempolu oyununun kaliteli pas ortamına dönüşmesinde Hamza Hoca'nın Prandelli döneminde "Kaset izleme" saplantısını çöpe atmasının ve oyuncuların antrenmanlarda daha çok topla oynamalarının etkisi de var. İdmanlarda ne kadar çok topla pratik yaparsanız pas düzeninde ezberi yakalarsınız. Bu temponun, pas düzeninin maç maç yükseleceğini düşünüyorum. Hamza Hoca döneminde Galatasaray Terim dönemindeki ayağa isabetli ve çabuk yaparak ve hücumu kanatlardan düşünerek oynayacak ve keyif vermeye devam edecek.
