EŞİMLE TARTIŞIYORUZ
Aramızdaki tek problem bir bebeğimizin olmayışı. Nişanlıyken bana durumunu anlatmış, her şeye rağmen bunu kabul etmiştim. Ama çevremdeki arkadaşlarımın hepsinin kocaman evlatları var. Onlara çok özeniyor ve çıldırıyorum. Sonra da eşimle tartışıyoruz. Sürekli annesine gidip geliyor. Artık çok bunaldım. O da çok sıkıldı biliyorum ama elimde değil. Jale Hanım, bazen sırf baba olmak için ikinci evlilik düşünüyorum. Eşimi de seviyorum ve onu üzdüğümü biliyorum. Bu ikilemde kaldım. Gerginim ve bu yüzden işimi de kaybettim. Her şey üst üste geliyor. Bazen kaderime lanet ediyorum. Bebek bezi reklamlarını görünce bile kahroluyorum. Ne olur biri beni anlasın artık. Bu benim suçum değil. Bu kaderi yaşamak zorunda mıyım? Sizin yazılarınızı takip ediyorum ve mantıklı cevaplarınıza güveniyorum. Birileriyle dertleşmezsem çıldırabilirdim. Saygılar. Rumuz: Emin
Sevgili Emin Bey, isteklerinizi saygıyla karşılıyorum ama bu ısrarınızı da doğru bulmuyorum. Hayat sizin, arzularınız ve hayalleriniz de. Her şeyi yapmakta özgürsünüz. Ama bu şartlarda ve bu evde değil. Siz çok yanlış davranıyorsunuz. Ayrıca, bu durumdan en çok etkilenip, üzülmesi gereken eşinizi hiç düşündüğünüzü sanmıyorum. Onun sizin ve bebek arzunuzla uğraşmaktan kendi anne olma arzusunu unuttuğunu bile düşünüyorum. Bazen, hayatın bize verdikleriyle yaşamasını bilmeliyiz. Israrcı olmak herkesi üzer. İşinizi kaybetmişsiniz, yakında eşinizi de kaybedebilirsiniz çok dikkatli olun. Eğer ileriye dönük planlarınız varsa, gerçekleştirin. Ama önce gerçekten vazgeçtiklerinizden pişmanlık duymayacaksanız. Herkes mutluluğu hak eder. Eşinizi de artık üzmeyin. En kısa zamanda ikiniz için de en hayırlı kararı vermenizi dilerim.
