Çünkü insanımız, başında Acun Ilıcalı'nın olduğu bu 'dört ünlü jüri üyeli' programı gerçekten çok seviyor. Hele dün geceki gibi, kadroya pek çok şöhretli isimi de katmışsanız ve hatta onlara şarkılar söyletip, kendi içlerinde yarıştırmışsanız izlenme rekoru kırmanız da doğal oluyor....
İşte az önce yukarıda sözünü ettiğim 'yabancı formata, yerli çiziktirmeler' buluşu budur.
Kuşkusuz Acun da bu konuda en başarılı yapımcıdır.
Ama gönül isterdi ki yılbaşı gününün reyting galibi sevgili TRT'miz olaydı. Tek başına hükümranlığını sürdürdüğü günler anısına, bir kereliğine bile izlenme rekorları kırsaydı... Bu nasıl olurdu?
Elbette bol bol nostalji programları yayınlayarak...
Ruhlarımıza taht kuran eski sanatçılar, eski güzelim şarkılar bu yıl sanki biraz ihmal edilmişti.
Mesela sabah ezanı tangolarla başlayabilirdik güne... Şecaattin Tanyerli'den "Sana nerden gönül verdiiim... Sonra daha da derinlere gidip Münir Nurettin Selçuk, Safiye Ayla, Mualla Mukadder Atakan, Perihan Altındağ Sözeri ve onlar gibi bir dönemin ses ilahları ve ilahelerinden şarkılar dinleseydik... Sıra gelseydi oyun havalarına... Kandıralı ve arkadaşları çalıp oynatıp, ekranı fasıl heyetine bıraksaydı. Bir ara batı müziğinin dev sesleri yine eski şarkılarını söyleselerdi.
Erol Büyüburç, Cem Karaca, Barış Manço ve diğer dostlar...
Ve nihayetinde sıra geleydi Müzeyyen Senar ve Sanat Güneşimiz Zeki Müren'den o muhteşem konsere... Öyle bir iki taneyle olmaz, hemen bütün eserleri dinleseydik.
O esnada evin genci, mutfakta hindi pişiren annesinin neden gözyaşları içinde olduğunu merak edip soraydı...
Da önce kafasına kepçeyi vurup, sonra ekrandaki şarkıyı işaret etseydik; "...
Unutulmuş isimlerde, bilinmez ki nasıl nerde, şimdi yalnız resimlerde, eski dostlar eski dostlar..."
