Nostalji iplerine tutunduğumuz dalları olmayan bir salıncaktı.
Kapı önü sohbetleri.
Toplumu ayakta tutan değerler demeti.
Buruşuk ama lekesiz gömlekler.
Unutulmaz şarkılarımız.
Nostalji ülke bütünlüğüydü, huzurdu, insanlığın her hali.
Sokaklardaki çocuk korosu.
Teknoloji çıngıraksız yılan!
Bir örnek kahpelik.
İnsanlıktan çıkmanın her hali.
Gücünü zamanı çirkinleştirmekte kullanan karanlık gölgeler.
Puştluk korosu!
Nostalji, kapıyı çalmadan içeri girmeyen zarafetti.
Birbirine kenetlenmiş kollar.
Karşısındaki insanın gözünün içine bakarak konuşmak.
Nostalji aşktı, ülke bütünlüğüydü, komşuluk.
Bahar gelince şehrin çiçek kokması.
Perdeleri kapatınca akşam olurdu da, akşamları başka olurdu mahallelerin.
Camilerde siyaset olmazdı.
Nostaljide camlar kirli olurdu, canlar değil!
Teknolojide uyumayan bir sinsilik vardır.
Röntgencilik.
Özel yaşama karşı örgütlenmek.
Şehvetin her hali.
Kudurdukça kuduran nefret.
Gizli kameraya alınmış görüntülerle insanları sırtından vurmak.
Teknoloji hamamböceğidir.
Bir elin öteki ele güvesizliği, bir gözün öbür göze düşmanlığı.
Namussuzluk kurgusu.
Teknoloji demokrasiyi tekeline almaktır.
Nostalji mazidir.
Elle yazılan mektupların asaleti gibi.
Mazi güzeldi desem, neyi değiştirir ki!
Teknolojinin künyesinde duruma hakim olan çirkinlikleri gördükten sonra.
İşin en acı yanı, bugünlerin asla nostaljisi olmayacak.
Teknolojinin pençesinde nostaljinin anlamını fark edemeyenler.
Varlığını fark edemedikleri bir şeyin, yokluğunu da fark edemeyecekler.
***
Yaşlı adamların politikayı bırakmamasını. Suç mahallini seven katillere benzetiyorum.
***
Yüzyıllık Yalnızlık
Nobel ödüllü Kolombiyalı yazar Gabriel Marcia Marquez'in ölümü bütün dünyada yankı buldu.
Kolombiya Devlet Başkanı Juan Manuel Santos üç günlük yas ilan etti.
Böyle yazarlar dünyanın sesidir.
Özgürlüğün, insanlığın.
Kitap okumanın ne kadar değerli bir şey olduğunu göstermenin.
Büyülü kelimelerin.
Marquez gibilerine adını alnında taşımak yetmez.
Marquez'in adı, kitabını okuyanların yüreklerde taşımanın da adıdır.
***
Hep aynı yalvarış
Her gece böyle
En son ümidimi
Gözlerin çaldı
Hem seni kaybettim
Hem de kendimi
Elimde sadece
Gururum kaldı
Elim telefona
Kaç kere gitti
Yüreğim istedi
Mantığım itti
Bir inat uğruna
Aşkımız bitti
Elimde sadece
Gururum kaldı
Hakkı YALÇIN
