Emekli bir öğretmene rastladım ilk olarak. "Çocukları ve yaşlıları koruyan, gençleri anlayan bir iktidar bekliyorum" dedi.
Elini öptüm kadının.
Bir simitçi vardı yolun kenarında. "Sakin bir yıl bekliyorum abi" dedi. "Büyükler kavgayı bıraksınlar, ülkeye sahip çıksınlar."
Toplum yanını, birey yanının üzerine çıkarmış bir simitçi bana garip geldi yalan değil. Elini sıktım adamın.
İki genç kız tam karşımdaydı da, kendimi tanıttım. İkisi de üniversite öğrencisi.
Birinci kız, "Kesintiye uğramamış bir demokrasi bekliyorum" dedi.
Diğeri noktayı koydu. "Demokrasi, sadece askeri darbelerle kesintiye uğramaz."
Öğrencilerin söz hakkının elinden alındığı, demokrasinin tek taraflı işlediği bir ülkede, onlarla fikir birliğine girdiğimi itiraf etmeliyim.
Bir annenin cevabı çok netti. "Ben politikacıların vicdanlı olmasını bekliyorum" dedi. "Vicdan olmazsa adalet de olmaz, dürüstlük de."
O sırada bir kaç delikanlı geldi yanıma. "Yaz abi" dediler, "Yeni yılda namuslu gazeteciler bekliyoruz."
Bir başka genç, "televizyonların toplumu aydınlatmasını bekliyoruz" dedi.
Hiçbirine "çok beklersiniz" diyemedim.
Çünkü her yeni yıl, yeni umutlar demek.
Dilerim ki, yeni yıl, telefonlarını dinleyen eski yılın sanığı olmasın.
Dilerim ki, demokratik olsun.
İnsancıl olsun.
Ve gerçekten vicdanlı olsun
