Mahallelinin parası olmazdı da, "Sonra ödersin" derdi.
Bir veresiye defteri olurdu.
İnsanları ne icraya verirdi, ne gururunu incitirdi.
Davacı değil, duacıydı.
Bakkallarımız vardı bizim.
Her şeyin en tazesini, en sağlıklısını satan.
Kendisini mahallenin güvenliğinden sorumlu tutan.
Ayak seslerinden bile kimin geldiğini tahmin eden.
Kapısı ardına kadar açık.
Bazen türkülere yaslanan.
Bakkallarımız vardı bizim.
Mektup adresi olarak kullandığımız, üşüdüğümüz gecelerde sığındığımız.
Merhametin diliyle alışveriş yapan.
Çocukları ilkyaz çiçekleri gibi karşılayan.
Haşlanmış yumurtayı ilk orada tokuşturduğumuz.
Bakkallarımız vardı bizim.
İçinden şekerli düşlerimizin geçtiği.
Gazozu ilk orada içtiğimiz.
Veresiye defterlerinde ismimiz yazılıydı da.
Adreslerini kaybettiğimiz.
Bakkallarımız vardı bizim.
Marketlere sevdalanıp, ihanet ettiklerimiz.
