Leyla gibi sevmenin, Mecnun gibi deli olmanın satırları duruyor sayfalarda.
Önümde uzun bir yol. Yolcular bana benziyor, ben yolculara.
Sevgi dolu bir seyahat. Her şey toz pembe...
Defterimi okurken, geçmiş zamanın külleriyle ısındığımı fark ediyorum.
Bir çocuk uyuyor düşlerimde.
Gözleri inci tarlası bir çocuk.
Uykudan kaldırıp, babasının kaval çaldığı günleri soruyorum.
Annesinin iyi geceler öpücüklerini.
Yıldızlardan bir halı sermişim, dur durak bilmiyorum.
Bütün camlarda kalp işaretleri, içinden ok geçirmişim. Hayaletlerim bile var.
Düşünüyorum da...
Ne kadar sevgi dolu bir çocukluk geçirmişim aslında.
Şiirler yazmışım defterlerimin arasına, hayatımın kenar süsleri.
Sihirli lambam var, ne dilersem şıp diye damlıyor.
Annemin çamaşır ipine hayallerimi asıyorum, hiç kurumuyorlar.
Dağları delen sevdaların kitaplarını ezbere biliyorum.
Bez bebeğim benimle konuşuyor, beş duyusunu da hissettiriyor bana.
İçimin kuşları kıpır kıpır.
Alice harikalar diyarında...
Hatıra defterimi kapattıktan sonra düşünüyorum da...
Çocukluğumun büyüsü hiç bozulmamış.
Benim masallarımda kahramanlarım hâlâ yerlerinde duruyor.
Kımıldamıyorlar üstelik.
Çünkü ben izin vermiyorum.
