Annesinin paralel örgütle bağına ilişkin oğul Ilıcak bakın neler yazdı:
Aylardır sustum; Sordular sustum, Dürttüler sustum, Deştiler sustum. Geçer dedim, Rayına girer dedim, Su yolunu bulur dedim ama olmadı.
Sessizce haykırdım, Anlattım, Rica ettim. Yetmedi yalvardım. Yetmedi buralardan uzaklaştım. Ama ne fayda bir milim duruşunu değiştiremedim.
Politize değilim siyasetle işim olmaz. Eskide kaldı gazetecilik yıllarım. Bizde sayfayı çevirdin mi geri dönmek yoktur. Sadece sade vatandaşım.
Bu yüzden anlamam hırsı, hıncı, takıntıyı, kavgayı, körü körüne mücadeleyi, kayıtsız inancı, şartsız desteği, amansız düşmanlığı.
Rabbim akıl vermiş. Tart diye, anla diye, algıla diye, geliş diye, öğren diye, tartış diye, dinle diye, sev diye, sevme diye. Ama en önemlisi ruhundan üflemiş; İnsan ol diye. Vicdanlı ol diye, İmanlı ol diye, Yaradılana hürmet duy diye, Anana Babana saygılı ol diye.
İşte bu noktada elim kolum bağlanıyor. Bir yanda beni hayata kavuşturan, dert ortağım, telinin zarar görmesinden korktuğum biricik Anacığım.
Çoğu zaman fikirlerine katılmadığım halde, hatta haddimi aşarak kalbini kırmama rağmen beni hep sevmiş biricik annem. Diğer yanda; İnancım, Düşüncelerim, Kendimce Doğrularım, Gönlümde ki Lider, Memleket hakkında fikirlerim. Çaresizce Yutkunuyor ve Susuyorum.
