Yavuz Sultan Selim ile ilgili bu gerçeği ilk kez duyacaksınız! Sakal bırakmazdı çünkü...

Yavuz Sultan Selim 10 Ekim 1470 tarihinde doğdu. Babası Sultan II.Bayezit, annesi Dulkadiroğulları Beyliği'nden olan Gülbahar Hatun'dur. I.Selim uzun boylu, geniş omuzlu, iri kemikli, yuvarlak başlı ve pehlivan yapılıydı. Sert tabiatlı ve cesurdu, 'Yavuz' lakabıda buradan gelmiştir. Kanun ve nizamın uygulanması konusunda kan dökmekten çekinmemiş, bihassa da sadrazamlarını katletmekle ün yapmıştır. Özellikle sadrazamlarının icraatlerdeki başarısızlıklarını gizleyip yalan söylemelerini hiç affetmezdi. Osmanlı İmparatorluğu, barışçıl bir padişah olan II.Bayezit döneminde 31 yıl savaşlardan uzak bir dönem yaşarken, önce Trabzon'da sonra da Kefe'de sancağında Sancak Beyi olan Şehzade Selim ise bu dönemi hiçte sakin geçirmedi. Sancak Beyi olan bir Şehzade için, aslında pek normal olmayan bir şekilde, kendi başına karar vererek giriştiği Kafkas Seferinde, Trabzon Halkını rahat bırakmayan Gürcülerle savaştı. Gürcüler üzerine düzenlediği üç sefer sonucunda, Kars, Erzurum ve Artvin illeriyle birçok yeri fethederek Osmanlı İmparatorluğu'na kattı. Onun bu askeri başarıları, yıllardır savaşa hasret kalan Yeniçeriler üzerinde etkili olmuş ve ileriki dönemler de babası ve kardeşleriyle giriştiği taht mücadelesinde Yeniçeriler Şehzade Selim'i desteklemişlerdir. 1512 yılında 42 yaşındayken tahta geçti. Tahta geçmesi de olaylı olmuş, bir bakıma tahtı söke söke ele geçirmiştir. Babası Sultan II.Bayezit'in yaşlılığından ve uzun zamandır kötü giden devlet işlerinden ötürü saltanatı terk etmesi üzerine harekete geçti. Gerek Padişah II.Bayezit gerekse devlet erkanı, üç şehzade arasından Şehzade Ahmet'in tahta çıkmasını desteklemekteydi. Ancak Şehzade Selim, yaptığı hamleler ve Yeniçerilerin de desteği ile tahta oturmayı başardı. Sultan Selim tahta çıktığında Osmanlı İmparatorluğu, sıkıntılı bir dönem yaşıyordu. Bu bunalımlı dönemin en büyük nedeni, doğudaki Safevi İmparatorluğu idi. Şah İsmail'in hükümdarı olduğu Şii bir Türk Devleti olan Safeviler, gitgide daha da güçlenmekteydi. Yavuz Sultan Selim daha şehzadeliği sırasında, devletin bel kemiği Türkmenlerin devletten duyduğu memnuniyetsizliği ve Safevi Devleti'ne yönelmelerini fark etmişti. Anadolu'daki Osmanlı egemenliğini sağlamlaştırmak ve doğudaki İslam Devletlerini tek bir çatı altında birleştirmek amacında olan Yavuz Sultan Selim, tahta geçer geçmez bu doğrultuda hazırlık yapmaya başladı. Tarih iki Türk Devletini karşı karşıya getirmişti. Ancak bir Cihan İmparatorluğu olan Osmanlı'nın, Doğu Anadolu ve Orta Doğu'da hakimiyetini kurmadan batıya açılması mümkün değildi. Bu durumda Yavuz Sultan Selim ve Şah İsmail'in çatışması, yani 1514'deki Çaldıran Savaşı, kaçınılmaz olmuştu. 'Gökte nasıl bir Allah varsa, yerde de Dünyayı idare eden bir sultan olmalı diyen ve Dünya'yı iki sultana çok gören Yavuz Sultan Selim, Çaldıran'da Şah İsmail'in ordusunu yenerek darmadağın etti. İran üzerine yürümeye hazırlanırken, Çaldıran Savaşı'ndan yaralı olarak kurtulan Şah İsmail'in, Osmanlı'ya karşı Memlükler'le ittifak yapması üzerine Halep'e yönelen Yavuz Sultan Selim, 1516'da Mercidabık'ta Memlükler'i yenerek bugünkü Suriye, Ürdün, Filistin ve Lüban'ı imparatorluk topraklarına kattı. Yavuz bu zaferden sonra da İstanbul'a dönmedi ve Mısır üzerine devam etti. Sina Çölü'nü üstün teknik bilgisi ile, ordusunun önünde yürüyerek geçti ve Mısır'a girdi. 22 Ocak 1517'de Ridaniye Savaşı'nda Memlük ordusunu bir kez daha yenerek Mısır Memlükleri'ne ve ona bağlı Abbasi Halifeliği'ne son verdi. 29 Ay gibi kısa bir sürede, Çaldıran, Mercidabık ve Ridaniye gibi payitahtından binlerce kilometre uzakta yaptığı üç ölüm kalım savaşından da alnının akıyla çıkmıştı. İmparatorluk topraklarını 2 milyon 214 bin kilometre kareden, 6 milyon 557 bin metre kareye çıkararak üç misli artırdığı gibi, halifelikte Abbasi soyundan Osmanlı soyuna geçmişti. Yavuz Sultan Selim, Şah İsmail ve Memlük Devleti'yle yaptığı savaşlardan dolayı, Türk ve Müslüman kanının dökülmesine sebebiyet vermekle suçlanır. Ayrıca Anadolu'da 40 bin Aleviyi katlettiği iddia edilir. Ancak değişen Dünya şartlarını okuma başarısıyla Yavuz Sultan Selim, daha 1500'lü yılların başlarında Hint Okyanusu'na yerleşerek İslam Alemi'nin sömürgeleştirilmesi için girişimlere başlayan Portekiz'li sömürgecilere karşı, Memlüklerin direnemeyeceğini görmüş, Hristiyan Avrupa sömürgeciliğinin azgın emellerine karşı durabilmenin tek yolunun, doğudaki bütün İslam Devletlerini tek bir güçlü Devlet altında birleştirmek olduğunu anlamıştı. Bu sayede daha henüz başlangıçta bu bölgenin ve İslam Aleminin kapıları Avrupalı sömürgecilere kapatılmış ve bir sur gibi dört asır boyunca dimdik durabilmiştir. Anadolu'daki Türkmen Alevi kıyımıyla ilgili olarakta, yerli ve yabancı tarihçiler 40 bin rakamının çok şişirilmiş bir sayı olduğunu, ordusundaki Yeniçerilerin tamamı Bektaşi olan ve Oğuz Kayı Boyundan Türkmen asıllı bir Padişahın böyle bir katliam yapmasının düşünülemeyeceğini söylerler. Yavuz Sultan Selim, sert mizacına rağmen çok sevecen ve duyguluydu. Türk ve Fas dillerine hakim, aynı zamanda iyi bir şairdi. Son derece dindar ve mütevazi idi. Çok bilinen küpeli ve pala bıyıklı resim ona ait değildir. O, süs ve ihtişamdan hoşlanmazdı. Mısır seferi dönüşünde, oğlu Süleyman'ı süslü elbiseler içinde görünce, 'Bre Süleyman, sen böyle giyinirsen anan ne giysin!' dediği bilinmektedir. Her öğün yemekte tek çeşit yemek yer ve tahta tabaklar kullanırdı. Gösterişten hoşlanmaz, devlet malını israf etmezdi. Babasından devraldığı tatminkar hazineyi ağzına kadar doldurdu. Hazinenin kapısını mühürledikten sonra şöyle vasiyet etti: 'Benim altınlarla doldurduğum hazineyi torunlarımdan her kim doldurabilirse, kendi mührü ile mühürlesin. Aksi halde Hazine-i Hümayun benim mührüm ile mühürlensin. Bu vasiyet tutularak, o tarihten sonra gelen padişahların hiçbiri hazineyi dolduramadığından, hazinenin kapısı daima Yavuz'un mührü ile mühürlendi. Yavuz Sultan Selim, sadece sekiz yıl süren hükümdarlığı süresinde, Osmanlı Devlet'ini maddi ve manevi olarak asırlarca ayakta tutacak sağlıklı bir bünyenin temellerini atmıştı. Dolu bir hazine, güçlü bir ordu ve iç karışıklıklara son verilmiş bir devlet. Böylece Osmanlı İmparatorluğu'nun oğlu Kanuni Sultan Süleyman döneminde altın çağını yaşamasına zemin hazırlamıştı. Yavuz Sultan Selim, batı üzerine sefere hazırlanırken 22 Eylül 1520'de, 'Şirpençe' denilen bir çıban yüzünden henüz 50 yaşında vefat etti. Erken vefat etmeseydi muhtemelem Balkanların ötesine ve İtalya'ya da ayak basacaktı. Yeniçeri geleneklerine bağlılığından dolayı sakal bırakmazdı. Kendisini Yeniçerilerin babası olarak görürdü. Ölmeden önce en yakın dostu olan Hasan Can'ın, 'Şimdi Allah ile olmak zamanıdır Sultanım' sözü üzerine, 'Bre Hasan Can, sen bunca zamandır bizi kiminle bilirdin?' diyerek cevap vermişti. Yavuz Sultan Selim'i saygı, rahmet ve dua ile anıyoruz. Osmanlı tokadı namıyla efsane olmuş bir yakın dövüş tekniğinin ismi ve belki de gelmiş geçmiş en ölümcül dövüş tekniklerinden biridir. İsmiyle dünyaya nam salmış Osmanlı tokadını atmanın yeri, zamanı ve bir raconu vardır. Osmanlı kültüründe bir kavga esnasında karşı tarafa yumruk ile saldırmak hoş karşılanan bir hareket değildi ve yumrukla ilk saldıran kişi ayıplanırdı. Bu tıpkı yatağan kılıcı olanların dövüşlerde karşılarındakini aşağılamak için kılıcın kesmez yanı ile saldırmaları gibi, hoş karşılanmayan bir hareket kabul edilirdi. Bu nedenle Osmanlı tokadı ancak yeri ve zamanı geldiğinde, kavgadaki taraflarca bilinen kuralları ile kullanılırdı. Kavgada büyük olan karşısındakini sesi etraflıca duyulan şiddetli bir tokatla uyarır ve bu durum genellikle kavganın son bulması için yeterli olurdu. Osmanlı Ordusu'nda ise tokat, genellikle savaşlarda birebir ve yüzyüze yapılan mücadeleler esnasında sık sık yaşanan silahın elden düşmesi ya da kırılması durumunda kullanılırdı. OSMANLI TOKADI NASIL ORTAYA ÇIKMIŞTIR? Osmanlı döneminde meydan savaşlarında en ön safta yer alan, azab askerlerinin, esas amaçları olan karşıdaki düşmanın seçkin birliklerini yorma görevleri sırasında hafif silahların kısa zamanda kullanılmaz duruma gelmesi ve düşmanın ağır silahları kuşanmaya başlandığında ki yetersiz zaman aralığında azab askerlerinin düşmana tokat atmaya başlamaları ile Osmanlı tokadı askerler arasında yiğitliğin eriştiği son nokta olarak görülmeye başlanmış ve bunun üzerinde popülarite kazanmıştır. Sesi ile düşmanın üzerinde yarattığı psikolojik etki sebebiyle Osmanlı tokadı zaman içerisinde geliştirilmiştir. Azab askerleri saraya ufak yaşta alınır, küçüklüklerinden itibaren ağırlıklı olarak pirinç ve hamur işleriyle beslenip izbandut gibi olmaları sağlanırdı. Genç yaşlarda başlatılan askerlik eğitimlerinde her gün mermer döverek (mermer tokatlayarak) yetiştirildikleri için, çok kuvvetli ellere ve kol yapısına sahip olurlardı. Osmanlı Ordusunun en büyük tokatçıları ise Başıbozuk 'Delibaş' diye adlandırılan bir düzensiz orduydu. Delibaş'lar sefere asker kıyafetleri ile çıkar, çarpışma öncesi kefenlerini giyerek hendek'lere yerleşirlerdi. Daha sonra Osmanlı ordusu üzerine gelen düşman askerlerinin atlarını tokatlayarak düşürürlerdi. Yıllarca mermer üzerinde tecrübe kazanmış ellerin hedefindeki atlar için 2 seçenek kalırdı: ölmek ya da sakat kalmak. OSMANLI TOKADI BEYİN PATLATIR MI? OSMANLI TOKATI NASIL ATILIR? Yüzün her iki yanına veya enseye atılabildiği gibi, asıl Osmanlı tokadı, burnu hedef alacak şekilde, yüzün tam ortasına, avuç içini germeden, aya, burun ucuna denk gelecek şekilde atılırdı. Bu şekilde, kafatasının göz çukurları arasında kalan kısım kırılarak beynine saplanır ve ölüme yol açardı. Böyle bir tekniğin uygulanmadığı durumlarda bile, hızlı ve çok sert biçimde atıldığı ve çok kuvvetli bir tokat olduğu için, boyun kırılmasına yol açarak da öldürebiliyordu. Bu tekniklerin haricinde bir de kulak hizasına vurulan Osmanlı tokadı var ki… Kulağın içinde bulunan denge sıvısı ve mekanizması sarsıldığından ve kulakta kemik-kıkırdak namına sağlam bir şey kalmadığından, tokadı yiyen kişi yine aynı şekilde can verirdi. Osmanlı tokadı tekniği tek bir biçimde uygulanmazdı duruma, yere, hasmın zırh yapısına göre ve dövüşün gidişatına göre uygulanan çeşitli teknikleri olurdu bunlar; avuç içi tekniği, silme tokad tekniği, elin tersi tekniği, serme tekniği, süvari tokadı tekniği olarak adlandırıldı. OSMANLI TOKADI AVUÇ İÇİ TEKNİĞİ Bu tekniği uygulayabilmek için kuvvetli pazulardan başka bu pazuları oldukça hızlı bir şekilde kullanabilecek yeteneğinde geliştirilmiş olması gerekiyordu ancak bunun için özel bir talim yapılmazdı zira kılıç kullanma talimlerinde pazunun güç ve hızı zaten yeterince pekleştirilirdi. Bu tekniğin kullanılabilmesi için düşmanın zırhının yüz kısmının açık ve düşmanın yüzünün tam olarak tokadı atacak olan kişiye dönük olması gerekir. Bu tekniği Osmanlıların süvari askerleri de ellerini tıpkı bir mızrak gibi ama avuç içi hasmın yüzüne dik gelecek şekilde tutarak at üzerine düşmana bodoslamadan dalmak suretiyle kullanabilirlerdi.Tekniğin at üstünde uygulanması zorluğunu kat be kat arttırsa da etkisi de o ölçüde artardı. OSMANLI TOKADI SİLME TEKNİĞİ Bu teknik zırhlı yüzeylere de uygulanabilirdi ama tam etkisi tabi ki çıplak ten üzerinde görülürdü. O ünlü mermer idmanı bu tokat tekniğinin ölümcül surette uygulanabilmesi için yapılırdı ama bu idmanda amaç ellerin büyümesi için değil ellerin sertleşmesi ve vuruş tekniğinin mükemmelleştirilmesi içindi. Zaten eski Türklerin elleri gelişme çağında sürekli olarak et suyu, et, hamur işi, tereyağı gibi besinlerle haşır neşir oldukları için ekseriyetle çok büyük olurdu. Bugün bile Kars, Ardahan gibi doğu illerinde et suyu ile beslenen çocukların ellerinin etli ve büyük oldukları görülebilir. OSMANLI TOKADI ELİN TERSİ TEKNİĞİ Bu teknikte bütün parmaklar birbirine bitişik olmalıdır aksi takdirde kendi parmağınız kırılabilir ve darbe elin parmaklı kısmıyla değil parmakların elin kalanıyla birleştiği kemikli bölümle gerçekleştirilmelidir. Bu darbe hasmı öldürmez ama sersemlemesini sağlar ve Osmanlı askerine de yeni bir hamle yapması için zaman kazandırırdı. OSMANLI TOKADI SERME TEKNİĞİ Bayıltmaya yönelik bir tokat tekniğidir saldırıda direk olarak kullanılabildiği gibi bir saldırı karşısında refleksif olarak aşağıdan yukarıya elin savrulmasıyla savunma amaçlı olarak da kullanılabilir her iki durumda da okkalı darbeyi yiyen düşmanın kendisine gelmesi zaman alacak ve bu arada Osmanlı askeri baygın haldeki hasmı arkadan gelenlerin insafına bırakacak yahut bağlayıp üstüne bir not yazarak kenara atacaktır. OSMANLI TOKADI SÜVARİ TEKNİĞİ El hedefin konumuna göre kimi zaman parmaklar bitişik kimi zamansa parmaklar ayrık olarak vurulur. Burada dörtnaldan kaynaklanan hızın verdiği ivmeyi de hesaba katarsak tüm teknikler içinde en hızlı olarak atılan tokattır. Osmanlı süvarileri içinde özellikle tımarlı sipahiler (Tımar sistemi bozulmadan önceki orjinal Türk atlısı olan ve Orta Asya süvarilik geleneğini sürdüren tımarlı sipahiler) ve akıncılar bu tekniğin başarılı uygulayıcılarıydı. Bu askerlerden biri tarafından göze kestirilen düşmanın hayatının geri kalanı tamamıyla Osmanlı süvarisinin insafına kalmıştı. Süvari elini biraz kuvvetli vurarak öldürebilir daha hafif vurarak felç edebilir biraz daha az kuvvet uygulayarak düşmanı bayıltıp esir edebilirdi. Tüm bu tokat teknikleri çetin idmanlar, zor oyunları (cirit, çevgen, güreş vb.) ve kanlı savaş meydanlarında pişen savaş erleri için rahatlıkla uygulanabilecek tekniklerdi. Bütün bunlara Osmanlı askerinin bu koşullarda geliştirdiği farklı: fiziki yapısını ki bu yapının başında katı yay germek suretiyle elde edilen çelik misali pazılar, ellerin kılıçla veya kılıçsız olarak hedeflere sürekli savrulmasıyla elde edilen kol uzunluğu ve müthiş kuvvetli omuz, boyun kasları da eklenirse, savaş meydanlarında fırtına misali esen bu askerlerin Avrupayı nasıl korkudan titrettiği biraz daha iyi anlaşılacaktır. OSMANLI TOKADI NEREDEN GELİR? Hunlular veya Göktürkler zamanında Osmanlılar yoktu ama bu tokat teknikleri büyük ihtimalle Osmanlıların ataları tarafından biliniyordu ve yaygın olarak kullanılıyordu ama yer cüceleri tarih yazıcılığında ketum ve taraflı davrandığı için Çin kaynakları bize pek bilgi vermiyor. Hun boksu denen dövüş tekniği hakkında biraz daha fazla bilgimiz olduğunda bu tekniğin Türk proto-tokat tekniği olarak görülebileceği de ortaya çıkacaktır. OSMANLI KABADAYILARINI YAZDI