Diyabetin az görüldüğü zamanlar çok eski değil. Oysa artık küresel bir salgın hastalık. Sizce birdenbire bütün insanlar hep birden obur ve miskin mi oldu? 1970'lerde bütün Batı dünyası düşük yağlı bir beslenme düzenine geçti. Bu dönemde tıp çevreleri yağ tüketimi ile kalp krizi arasında bir bağlantı var sanıyordu. Oysa Omega 3 ve 6 gibi yağlar vücut için önem taşıyordu. Yağ hiç de sanıldığı kadar tehlikeli değildi. Gıdalardan yağı çıkardığınız zaman tadı kartona benzer. Bu nedenle gıda sektörü yiyeceklere karbonhidrat ilave etti. Yani yüksek fruktozlu mısır şurubu ve sakaroz... Marketlere bakın. Ürünlerin hepsi güya şekersiz.. Organik yoğurdun içinde organik şeker ve organik invert şeker bulunuyor. Diyet bir yoğurdun içinde de fruktoz var. Ekmeklerin içine şeker ve dekstroz katılıyor. Sucuk, sosise şeker ekleniyor. Peynir de bile fruktoz var. Çünkü tüketici böyle istiyor. Çünkü insanlar artık şeker bağımlısı... Düşünün yediğiniz elmaların, çileklerin ve üzümlerin daha tatlı olmasını istemiyor musunuz? 1990'dan itibaren dünyada şeker tüketimi yüzde 31. Bir kutu kolada yedi kaşık şeker var. Bu biliniyor. Ama diyet kolada yüzde 60'tan fazla şeker olduğu bilinmiyor. Bir çocuğun aldığı kalorinin yüzde 17'si şekerden geliyor. Şeker uyuşturucu gibi bir bağımlılıktır. Ve bunu gıda endüstrisi bu hale getirdi. Hükümetlerin acilen sigarayla ve uyuşturucuyla savaştıkları gibi şekerle de savaşmaları gerekir. ŞEKER YİYEN DOYMAZ
Leptin, bize doyduğumuzu bildiren hormon, yani tokluk hormonu. Fruktozu fazla tükettiğimiz zaman, leptin salgılanmıyor. Ve doyduğumuzu anlamıyoruz. Bu nedenle günümüzde insanlar tartılara sığmayacak derecede şişmanlıyorlar. Tokluk sinyalleri düzgün çalışmıyor. Yedikleri şeker, vücutta fazla insülin üretilmesine neden oluyor, bu da kan şekerlerinin düşmesine yol açtığı için şeker isteğini artırıyor ve bu döngü böylece devam ediyor. Bu arada insanlarda insülin direnci gelişiyor. Bir sonraki durak ise diyabet ve ölüm...
YARIN: ŞEKER NEDEN KOKAİN GİBİ?
