Yaşları kaç olursa olsun "Karadeniz'in Kızları" dır onlar. Kimi zaman fıkralara ilişir isimleri. Temel'in yanındaki Fadime, Dursun'un yanındaki Hatçe olurlar. Kimi zaman hüzünlü, ya da coşkulu türküler adlarına yakılır. Civan gibi uşaklar:,kesesine tütün koyar, 'Oy Asiye' der içlenir, konakta büyüyüyen parmağı yüzüklü, kolları bilezikli yarlara seslenip "oy oy Emine" diye çığırıp neşelenir. Sonra akşam alacası da biter. Sevdalı uşaklar iner kıyılara. Dudaklarında belli belirsiz fısıldayışlar : "Gece çıktım dışari sayarım yıldızları. Nasıl horon edeyi garadeniz gızlari" Sadece ettikleri horonda değil, tütünde, çayda, fındıkta, dağda, düzde, denizde önce babası kardaşının, sonra erinin, uşağunun yanı başındadır Karadeniz Kızları.

ÇATAL YÜREKLİ KIZLAR
Namuslu, mert, çatal yürekli, çalışkandırlar. Hak bildiklerinden dönmez, kuru ekmeği bölüşür çıt etmezler. Sevince derya gibi sever, kızdı mı Karadeniz gibi köpürüp, taşar hiddetlenirler. Şunca gündür Zonguldak'tan Artvin'e Karadeniz'i yazdım size. Kendi kavlim, gözüm ve kalbimce hissettiklerimi, içimden geçenleri paylaşmaya çalıştım. Bugün bu bölümle bitireceğim madem, bu finali onlara ayırdım. Fotoğraf fotoğraf anlatayım son bir kez. Hem Karadeniz'i hem 'Garadeniz gızlari'ni anlatayım size haydin.