Bir yandan becerimi göstermek için can atıp bir yandan da kaybedeceğim korkusunun kıskacında ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum. Bir gece kapı çalındı. Annem kapıyı açtı ve Cengiz Dayımı içeri buyur etti. Cengiz Dayım yüzünde o güne kadar hiç görmediğim bir ifadeyle bana uzun uzun bakıp sonra da şöyle dedi: 'Basları kullanmadan akordeoncu olunmaz. Sen sadece sağ elinle tuşlara döver gibi basıyorsun. Annene yalvar da, sana ders aldırsınlar hocadan. Akordeonuma da iyi bak. Körüğüne pudra dök ara sıra...'