Soğuk söyletir adamı 'Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş... Kar; eşini kaybetmiş bir kuş!..' Şair gönlü bu... Bir kar taneciğini yavuklusunu yitirmiş kuşa benzetmesi, o şair gönlün ürünü elbet. Lakin lekesiz kar beyazlıkları, kocaman kentleri şiirsel görüntülere dönüştürse de, nicedir buz tutmuş umutlara yoldaş olamıyor, ne yazık!
BUNCAELEM Kar beyazın göze cila çeken dopingli aydınlığı, kara karamsar düşüncelerine koltuk çıkamıyor yoksul sofra insanlarının heyhaat!.. Yeni yıl yeni ümitler demek, amenna... Ama geçmişin geleceğe ciro ettiği bince keder, bunca elem, hangi ümidi gömüp, yok etmez ki çığ altlarına?
ARDAHANUZAKMI! Dayatılmış her bir şeyin dayanılmaz kutuplarında yaşarken, şaire kafiye dizdiren kar zerrecikleri, oklu kirpiler gibi yağmaz mı tepesine ahalinin?.. Ardahanlı Müslüm Amca mesela... 62 yıllık bir yaşam serüveninde; Kafkas kopması kar tipilerinden kaçıp Beyazıt meydanlarında yakalanırken bu çığ düşümlerine. İçi çığlık çığlık parçalanırken, nasıl düşünsün: "Bin güvercin kuşundan hangisi eşini kaybetmiş de arar acep?.."
NEÇIKAR? Bir genç kızın buharlaşan soluğu mu daha yükseklere tırmanır, Sultanahmet minareleri mi? Kar... Kimine şiir, kimine şarkı, kimine kar. Kimine de... Kimine de; kar yağsa ne yazaaar, bora esse ne çıkar?..
Servisi 
'Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş...
