Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer Burhan Ayeri ustamdır. Meslekte ilk zamanlarımdı, yanında oturmayı, konuşmayı bırakın, haber söylemeye bile çekinirdim. İşin cücüğünden yetişmiş, haberin kokusunu 10 kilometre öteden alan, yüreğigizliböreklakinyüzüalenikezzap bir habermüdürüydü çünkü.
BALTASAPIOLDUK O zamanlarda hem Burhanabi hem de diğer ustalar ne deyip, ne yapıp canımızı yaktılarsa Allah bin kez razı olsun hepsinden. Rahle-itedrislerindengeçipdebaltasapıolmamıştekkişiçıkmadıaramızdan çünkü.
MUHABBETDERİNLEŞTİ Sonraları biz de semirdik, biti kanlı gazeteci sınıfına eriştik. Son kapı yoldaşlığımızda ikimiz de Akşam'ın köşe sahibi yazarlarıydık. Saygımda hürmetimde en ufak bir eksilme olmadı elbette. Ama ilişkimiz daha bir ete kana büründü. Usta-çıraklık alakamız on yıllar geçince kah abi-kardeşlik kah baba-oğul muhabbetlerine dönüştü.
BİRARAYAGELİNCE KazımKanat'a gelince. O da aynı gazetede, Akşam'da spor yazıyordu. Evveliyatımızda, mesleğin ilk kilometrelerini birlikte yürüme günlerimiz olduğundan çok daha içli dışlıydık Kazım'la. Zaman zaman üçümüzün bir araya gelmesi, sohbetin ağdalanması mümkün oluyordu gazetede. Güzel bir anı var da az ötede onu nakledeyim istiyorum.
Servisi 
Burhan Ayeri ustamdır. Meslekte ilk zamanlarımdı, yanında oturmayı, konuşmayı bırakın, haber söylemeye bile çekinirdim. İşin cücüğünden yetişmiş, haberin kokusunu 10 kilometre öteden alan, yüreği gizli börek lakin yüzü aleni kezzap bir haber müdürüydü çünkü. 
