Kışa benziyor
Koca karı soğukları bitti. Kırlangıç fırtınasının yazılı olduğu takvim sayfasını gecikerek de olsa çöpe attım. Yaşambaharakoşuyor. Kulaklarım, paltomun yakaları arasına sığınmak zorunda kalmayacak. Sert bir rüzgar ellerimin üzerinde acı veren çatlaklar oluşturacak kudretini yitirdi. Gün daha uzun, gecenin toprakları ele geçirilmiş, karabasanlareskiihtişamınıkaybetmektedir artık. Değil mi ki böyle bir zamanda, yüzümdeki acının kırışıklıkları yerini tebessümün oyuklarına bırakmalı. Günebakanlarıngüneşedönmelerigibihareketlenmelibedenim. İçim içime sığmamalı. Çocuksu bir hal almalı 'muhteşemgençliğimiyaşıyorum' edasındaki yüreğim. Durup dururken ne olduğu anlaşılmaz bir ıslık sızmalı, çatlakları iyileşmeye durmuş dudak kıvrımlarımdan. Nabzım yükselmeli, nefesnefesekalmalıaşk, kilometreler uzunluğunda damarlarımdan dışarı çıkacak bir delik arayıp dururken. Ve bütün bunlar olurken, garip bir kimsesizlikhissiçökmemeli üzerime! Sensizbaharkışabenziyor. Keşke, koca karı soğukları yerine gidişin sona erseydi. Buraları kırlangıç fırtınaları değil, yokluğun terk etseydi!
Servisi 
