İmdi ben düşündüm ki, "Yıllaröncebuköşedeyazdığımbiryazıyıiptaledeyim.." diye.. Öyle düşündüm.. Dediklerimi, söylediklerimi geri alayım.. Zamanlardan Mayıs'tı yine.. Ama epeyce çok zamanlar önce.. Bir yazıydı işte.. Başlığı "Ah,şimdiliselibirçocukolmakvardı.." .. Üzerine çizik atmaya karar verdiğim yazı, özet olarak şöyle bir anlatıydı: Ah,şimdiliselibirçocukolmakvardı.. "Ah şimdi okullu olmak vardı.. "Okullu.." dedimse en çok liseli.. Liseli bir çocuk olmak vardı.. Başta kavak yelleri.. Liseli olmak, bir liseli kızı içten içe çok sevmek vardı.. Bilmem neremizdeki kıllar ağardı, biz hala "Olmakvardı.." diye diye ağıtlar yakmaktayız.. Ama böcekler de öyle yaparlar.. Arzu ederler.. Yafu bahar gelmiş be! Haydi ne duruyorsun vur kendini yeşile, çayıra, çimene, denize, güneşe, toprak gibi kokmaya başlayan toprağa, siğil siğil yağmaya başlayan yağmura.. Sokaklara, parklara.. Sarılı-beyazlı papatyalar çıkmış olmalıdırlar, aralarında tek tük gelinciklerle.. Kirazlar çiçeğe durmuşlardır herhal.. Ah, onlarla sarmaş dolaş olmak vardı.. Ah şimdi bir liseli çocuk olmak vardı.. Liseli sevgilisi olan bir çocuk.. Çimlerde yuvarlanan, yaka bağır açık yağmur altında koşuşturan, ağaç gövdelerine içinden ok geçen kalp resimleri çizen bir çocuk.. Ve gidip eskilerin ya Gülhane ya da Yıldız parklarında yanlamak, belki de bir kara trene binip "Çuf,çuf,çuf.." mırıltıları arasında Florya'ya uzanmak vardı.. Şimdi Kabataş Lisesi'nde olmak vardı..
***
Aylardan bu aysa, okulu kırmak vardı.. Ya haytalık yapmak ya da sevgi üzerine düşler kurmak için.. Ah sevgilisi olan bir liseli çocuk olmak vardı.. Çiçeklere, kuşlara, doğaya karışmak vardı.. İstanbul Boğazı'ndan bir kesit olup, dalgalarca; oralara, buralara, kıyılara, açıklara akmak vardı.. Ah okulu kırdıktan sonra yediveren güller gibi açan, tekmil kasvetlerden ırak, ama ille de ille liseli bir sevgilisi olan bir liseli çocuk olmak vardı..
***
Bu bahar, bu Nisan, Mayıs kimbilir kimlerimizin son baharları olacak? O geçmiş baharların kıymetini bilmek vardı.. Kumru kuşlarına öpücük vermek, martılarla birlikte uçuşmak, denizde bir teknede yelken olup açmak vardı.. Ah şimdi bir liseli çocuk olmak vardı, okulu çatur çutur kıran.. Güneş ve yağmur altında toprak toprak kokan çimlerde yuvarlanan, yeşile bulanan bir liseli çocuk.. Dünyaya değişmeyeceği liseli bir sevgilisi olan bir liseli çocuk.." Sözdendönmek.. İşte ben, bu çok zamanlar önce yazdığım anlatıyı geri alıyorum.. Özlemlerimden vazgeçiyorum.. Günümüz koşulları içinde, zamanenin bir liseli çocuğu olmak istemiyorum.. Çünkü şundan ki şimdiki liseli çocuklar birbirlerini kesiyorlar, acımasızca doğruyorlar.. Okul sıralarında bir bela çiçeği gibi, bıçaklarla, kamalarla oturuyorlar.. Her daim öldürmeye ya da yaralamaya hazır bir Japon hançeresince liseli çocuklar.. Haftası bile dolmadı değil mi? Bir liseli çocuğa, sınıfta kalbine kurşun sıkan sevgilisi o liseli kız.. Yineliyorum; bu zaman diliminde, bu zamanda bir sil baştan yeniden liseli çocuk olmak talebimi geri alıyorum.. İstemem, eksik olsun.. Bana o eski zamanlarım yeter.. Şimdikileri siz alın, hepsi sizin olsun.. Evet o yazımı baştan aşağıya karaladım.. Hiç yazmadığımı farz edin..
