SELDA Hanım, ben Müge Anlı hastasıyım. Her sabah mutfağı salona taşıyıp yemeği öyle yapıyorum. İşlenen konuları önce kız kardeşimle, sonra komşularla tartışıyoruz. Akşam eşim geldiğinde bir posta da ona anlatıyorum. Artık kendimi dedektif gibi hissediyorum.
Bazen öyle şeyleri tahmin ediyorum ki, hepsi doğru çıkıyor. Ama kendi yaşamımı ikinci plana atıyorum sanki... Normal bir durum değil biliyorum, sadece paylaşmak istedim.
Rumuz; Cihan
HEPİMİZ DEDEKTİFİZ
S.U.CEVAP;
Cihan Hanım, paniğe gerek yok. Sadece siz değil, hepimiz Müge Anlı sayesinde birer dedektifiz artık. Rabbime şükürler olsun. Ben mesela, komşunun ninesi yatağında ölse 'Yok ya, bir araştırılsın' diyorum.
Belki de 'farkında olmadan analitik yetimizi geliştiriyor' ve olaylara daha detaycı yaklaşıp, doğru sonuca ulaşabiliyoruz.
Yani hayatım 'ekran önünde fasulye ayıklamaya devam.'
