Minibüste yazan aynen şuydu: "Bir sana hastayım. Bir de sabah uykusuna." Çok doğru değil mi?
Hepimiz sabah uykusuna bir şekilde aşığız.
Hafta içi, işe gitmek zorunda olduğunuzda sinir bozucu bir zorunluluktur. Sıcacık yatağı bırakıp, karanlık, ıslak ve soğuk sokaklara kendini atmak, sonra o sokakları bile aratan buz gibi iş yerine gitmek azaptır.
Toplu taşıma araçlarında zombi misali insan eti yeyecek gibi bakan mutsuz sıradan insanlar görürüz.
Bakmayın öyle basit gibi durduğuna, o uyku insanlara neler yaptırabiliyor. Mesela bir arkadaşımın yorumu iyiydi: "Ya bu sabah uykusu yüzünden sayısal loto, şans topu, altılı oynuyorum." Düşünün o kadar tatlı geliyor.
Hele o alarmınızın dili olsa da konuşssa.
Eskiden horozlu saatlerinizin ZIRRRR diye köpek öldüren şeklinde bir çalışı vardı.
Artık onun yerini cep telefonlarımızın girmesiyle istediğimiz şarkıyı koyabiliyoruz.
Ama eğer çok sevdiğiniz bir şarkıyı telefonunuzun alarm sesine ayarlarsınız o şarkıdan nefret edebilirsiniz. Deneyin isterseniz.
Ne demiştik eğer alarm konuşsa şöyle derdi heralde:
- Uyannnnn. Günaydın. Ertele tuşuna basarsan.
- Duymadın sanırım uyannn. Ertele tuşu yine.
- Uyansana yaaaa. Ertele tuşuu.
- Uyansana lannnnnn. Ertele tuşu. - Biraz daha alsın uykusunu bekleyelim.
Sonra uyandırırım.
- Uyansana lan geri zekalı. Ertele tuşu.
- Uyanmayanınnnnn!.. Ertele - Başlarım ulan ben, bırakıyorum bu işi, anam ağladı seninle mi uğraşacağım lan.
Bakınız sabah kalkan yüzlere.
Resmen öğleye kadar evrim geçiriyorlar.
Patlamış gözler ile manasız bakışlar.
Dokunsan havaya uçacak bir bomba kıvamında insanlar. Bazıları geçen dakikaları değerlendirip toplu taşıma araçlarında tanımadığı bir bedenin omzuna koyarak ağzını bırakın sinek kaçmasını martı girebilecek kadar açık uyuyan insancıkları görebelirsiniz.
Neyse uykum geldi yazarken. Yazıma son verirken, "Bir size hastayım bir de sabah uykusuna."
NE KADAR OLDU
Çanakkale Belediyesi çöp kamyonlarında Vivaldi çalınca temizlik işçileri "Taş olsa bu Vivaldi'ye dayanamaz" diyerek isyan edeli 18 YIL OLDU
FIKRA
8 çocuğu olan anne, tüm çocuklarına George adını koymuştur.
Bir televizyon kanalında röportaja katılan kadına:
- Sekiz çocuğunuza da George ismini koymuşsunuz, neden böyle bir şey yapma gereği duydunuz?
- 'George gel' diyorum hepsi geliyor, 'George yemeğe' diyorum hepsi geliyor, 'George banyoya' diyorum hepsi giriyor.
- Peki nasıl ayırıyorsunuz çocuklarınızı?
- O zaman soy ismi ile çağırıyorum.
