Soydaner Yılmaz 61 yaşındaydı.
Yıllarca İzmir'de marangozluk yaparak 2 oğlu ve eşiyle kıt kanaat yaşayan bir adam.
Son 3 yılını kanser hastalığıyla mücadele ederek geçirdi.
Ölmeden bir hafta önce nadir olarak oynadığı at yarışlarından 8 bin lira kazanmıştı da 2 oğlunu yanına alıp bir marangoz atölyesine gitmiş, cebinden çıkardığı bin 500 lirayı atölyenin sahibine uzatmıştı.
"Unuttuğumu zannetme sana borcum vardı ama param olmadığı için ödeyememiştim." "Yok be Soydaner Abi" demişti atölye sahibi, "ben unuttum bile." Soydaner Yılmaz kendisini borcunu ödemekle şereflendirdi.
***
Eve döndüğünde kendisine neden böyle bir şey yaptığını sordular.
Adam cevap verdi. "Bu kadar küçük paraya bütün vicdanımı temizledim. Bundan daha huzur verici bir şey olabilir mi?" O adam borçlarını ödedikten bir hafta sonra hayata gözlerini yummuştu.
Küçücük borçlarını ödemek için azap çeken insanlar varken, para içinde yüzenlerin hala insanların derisini yüzmek için çırpındığını da görüyoruz.
Vefa borcunun bile değerinin kalmadığı dünyada hiç tanımadığım Soydaner Yılmaz'ın adını bir kenara yazmışım ve bugün bile rahmetle anıyorum.
***
Ramazan Günaydın, Milasspor'da futbol oynamış, hayatın alt katında hiçbir lükse öykünmemiş bir insandı. Bundan 7 yıl kadar önce 59 yaşında öldü.1995 yılında Spor Loto'dan 65 bin 500 lira kazanmıştı, o parayı hiçbir karşılık beklemeden hayır işlerine harcadı, muhtaçları eliyle buldu yardım etti.
Aynı ceketi 10 yıl giydi gocunmadı. Hayatın onurlu bir işçisi olarak bu dünyaya veda ederken namuslu bir isim bıraktı.
***
Bütün bunlara karşılık belediyenin açtığı çukura düşüp ölen çocuğunun ölüm parasını çatır çatır yiyen bir babayı hatırlıyorum.
Gönül defterime adını "çocuğun ölüsünü satan baba" olarak not etmişim.
Herkes ruhundaki asalete uygun biçimde hayata imza atar.
Birileri insanların yüreğine, birileri kanlı paranın üzerine!
Mutluluk Takvimi
Bugün bir insanın hayatında melek ol.
Sokaktaki kadından çiçek al.
Sonbahara hazırlan.
Yoksulu giydir.
Bir zamanlar can bildiğin
Yabancıyla bir tutulur
Adına yemin verdiğin
Unutulur unutulur
Nerde gözlerde tütmeler
Kapıyı vurup gitmeler
Sabahı sabah etmeler
Unutulur unutulur
Vefa bilmez hiçbir veda
Yorgun güneş vurur cama
Unutamam dersin ama
Gözün gibi bakanlar da
Yananlar da yakanlar da
Unutulur unutulur
Hakkı YALÇIN
Bir insanı parayla satın alan masrafını mutlaka geri alır.
Asıl mesele!
Okulların açılmasından sonra pandeminin artmasından endişe ediliyor.
İki yıldır virüse karşı kendimizi eğitemedik de şimdi meseleyi çocuklara mı yüklüyoruz?
Hala sahillerde mesafesiz hayatta vur patlasın çal oynasın, aşıyı reddedenler de ayrı mesele.
Pandemide büyükler çocukları "aracı" kullanıyor, bütün mesele bu!
