GEÇMIŞTE hepimizi ekran başına kilitleyen mahalle dizileri vardı.
Oyuncular dizi başına üç kuruş alırlardı da kıt kanaat yaşarlardı.
Sadece emekli maaşıyla yaşayan ve 15 yılı aşkın süre siroz hastalığıyla savaşan bir oyuncunun son günlerini hatırlıyorum.
Bir televizyon kanalına çıkmıştı da kendisini şimdiki zamana hatırlatmaya çalışırken, yarısı yakılmış kartvizitini gösteriyordu.
"Bir bölümde bile bir dizide oynasam razıyım, hiç olmazsa bir ay evimi geçindiririm." Onurlu insan çalışmaktan utanmaz kaç yaşında olursa olsun yapabileceği işi istemekten de utanmaz.
O emekçiye hayatının son günlerinde bile ekmek vermediler, çünkü ekranlardaki paralanmış sistem böyle emekçileri sevmez.
Haram zenginlerinin metresi olanlara bayılır, magazinde haberi çıkan yakışıklı zibidilerin peşine düşer.
O yüzden gerçek sanatçıların yerini nasıl şöhret oldukları herkesçe bilinenler almıştır.
Kimileri bir televizyon dizisiyle altlarına son model cipler almıştır, kimileri de haram zenginlerinden çocuk yaparak milyonluk nafakalarla geleceğini güvenceye almıştır.
Gerçek sanatçılara otel odalarında tek başına ölmek baki kalmıştır.
Eski zamanların şöhretli insanlarıyla şimdikileri bir tutmadık.
İğnesi kırık gramofon plakların şöhretleriyle, şimdiki zamanın şöhretleri arasındaki farkı anlamak için küçük bir karakter tahlili yeter.
"Paranın ucunu gösterin!" Saklı sandıklara sadece teselli resimlerini miras bırakanlarla çocuklarımızı yakanlar arasında sadece zaman farkı yoktur.
İnsanlık farkı vardır.
Yeşilçam'ın yaşayan oyuncularını ve hatta figüranlarını bugün ekrana çıkarıp konuştursunlar, şimdiki şöhretlerin aksine ne kadar kibar, kültürlü ve vicdanlı oldukları da ortaya çıkar.
Bir o kadar adaletli.
Gençlik yaşlarımda Cem Karaca'nın 'Resimdeki Gözyaşları'nı dinlerken bir gün hayattan bir teselli arayacağımı da biliyordum, eski resimlere bakacağımı da.
O yüzden nefret, şiddet ve şehvet şimdiki zamanın olsun, ben siyah beyaz yılların içindeyim hala.
Çocukluğumun eşkıyalarını bile şimdiki zamanın oyuncularına şarkıcılarına değişmem.
Mutluluk Takvimi
Yulaflı köy yemekleri ye.
Cebinde mendil bulundur.
Aç insanı asla geri çevirme.
Fotoğraf çek.
Belgesel izle.
Bu gece haberlerde
Ben varım
Bir yanımı vurdu
Öbür yarım
Kıyamet bildim
Yokluğunu
Bilenmiş bıçak gibi
Çığlıklarım
Alıştıra alıştıra
Kara sevdalı yaptın
Bu yangın yüreğimi
İnsafına bıraktım
Hasretin yaylım ateşte
Can güvenliğim var mı
Bu aşk beni öldürürse
Biri hesap sorar mı
Hakkı YALÇIN
Hayat denizindeki forsaların borsada tek kuruşu yoktur.
Bir gün mutlaka!
Ölmeden önce yapmak istediklerim.
Bir balinanın dişlerini fırçalamak.
Bir yarış atını jokeyin sırtına bindirmek.
Balıkları kayıkla gezdirmek.
Üzerinde "şerefsizler!" yazılı pastayı müzik emekçilerinin hakkını yiyenlerin yüzüne yapıştırmak.
