Hrant Dink, ölümünün 4. yılında anılıyor da.
Adaletin yerini bulacağı sanılıyor.
Yalan değil, devrim niteliğinde kararların alındığı...
Çok şeylerin değiştiği bir ülkede, değişmeyen gerçekler var.
Ülkenin iliklerine işleyen gerçekler.
Hala derinliklerden sesler geliyor.
Katilleri koruyan hırıltılı nefesler!
Bir ülkenin alışkınlıklarından kurtulması mümkün olmuyormuş, görüyoruz.
Katillerle barışık yaşayan düzenin kalıntısıdır bunlar.
Ülke sevgisi masalının arkasına saklanan katil ruhların ödüllendirilmesidir.
Bunun adı da nükleer güç!
Ödünç bir hukukla altedilmesi mümkün olmayan...
Hrant Dink'in karısı, kocasının vurulup düştüğü kaldırıma çiçek bırakıyor.
Usulca selamlıyor sevdiği adamı.
Koca bir yürekle...
Onun namına haykıranlar var, "4 yıldır yürekleri yok" yazılı pankartı açıyorlar.
Ne acıdır ki...
Her üçüncü dünya ülkesinde olduğu gibi...
Hukuku temsil edenler, hukuktan kaçıyorlar.
İnsan öldürmenin hala değer bulduğu bir memlekette yaşadığımız için.
Utancın bir kısmını da bizler üstlenelim.
Çünkü bizlerin temsil ettiği kudret, suskunlukta yatıyor.
* * *
... Ki uzak bir geçmiştir
Tütüne alışmıştır adam
Dibe vurmuştur umut
Farkındadır hiçbir şeyin
Değişmeyeceğine
Yokluğuna alışmıştır
Anıların elinden
Tutmuştur bazı geceler
...Ki uzak bir geçmiştir
Giden çoktan gitmiştir
Başkasında başlayan
Adamda da bitmiştir
Aslında
Ama yine de aklına düşer
Bir gece yarısı
Hasret faslında
Hakkı YALÇIN
* * *
Not: Akşam yatmadan önce, televizyonun altını temizlemeyi unutmayın.
* * *
Küçük İskender
Son yıllarda edebiyat dünyasında yakından izlediğim bir şair var.
Meslek olarak hakkını yediğimiz.
Kimse kusuruma bakmasın, bence bu topraklarda yaşayan en önemli şair.
Küçük İskender.
Bu kadar zeki, bu kadar yaratıcı bir kalem daha yok.
Cümlelere bu denli hayat veren, bu kadar cesuru da.
Dünyanın herhangi bir ülkesinde, paha biçilemezdi.
Sanırım boğaz tokluğuna yaşıyor.
Gerçek bir sanatçı gibi.
Çok sayıda kitabı var.
Tümü de birkaç baskı yapan kitaplar. "Underground Otopark" adlı kitabından birkaç satır. "Sanırım benden geriye bir acı kalacak. Ama yurtsuz bir acı. Kimliği belirli, yazık ki toprağı olmayan bir acı. İşte bu acıyı hafifletmek için hayattayım."
Eğer okumayı seviyorsanız.
Zekice cümleler ilginizi çekiyorsa.
Ve eğer biraz olsun başkaldırı varsa içinizde.
Küçük İskender'i bir kere okuyun.
Bütün kitaplarını aramaya başlayacaksınız.
* * *
Çocuklar cennetin kapısını açan anahtardır.
