Bu galibiyetle, gruptan çıkmanın biletini de aldı.
***
Galatasaray maçı düşüncesinin, Fenerbahçeli futbolcuların bir adım geri çekilme sebebi olacağını düşünmüştüm.
Berbat bir zemin ve sert faulleri olan bir rakip vardı çünkü.
İlk yarıda, pozisyona giren, oyunu rakip alana yığan, kendinden emin bir Fenerbahçe gördüm. Ayağa paslar, yardımlaşma ve Emre ile Cristian'ın kademeli yönetmenliği vardı.
***
Fenerbahçe'de santrfor yokluğunu hissettirmemeye çalışan bir hücum anlayışı izledik.
Mehmet Topuz ve Özer uzak şutlarla bu eksikliği örtbas ederken, Kazım yıpratıcı yanıyla öne çıktı.
Kazım, futbol oynamayı düşündüğü zaman rakip alanda etkili, sorumsuzluğun çekim alanına girdiği zaman, Fenerbahçe için tehlikeli.
***
Maçın 26. dakikasında Kazım'ın yarattığı bir pozisyon var.
Üç kere gol olmalıydı. Kazım ve Mehmet Topuz'un vuruşlarında kaleci şanslıydı ama Santos'un boş kaleye vuruşu beceriksizlikti.
Santos, pozisyona girişleri için aldığı övgüleri, kaçırdıklarıyla iade etti.
***
İkinci yarı daha kıran kıranaydı.
Fenerbahçe harika bir hücum organizasyonda golü de buldu. Ama bir yanı maçı koparmış hissi verirken, öte yanı, rakibe çok pozisyon verdi.
Dün gecenin işaret edilecek yanı varsa, Fenerbahçe defansıydı zaten.
Bu hataların, dünkü maçta zaman zaman "Suni bir denge unsuru" yarattığını söyleyelim.
Ama gelecek maçlar için berbat sinyaller olduğunu işaret edelim.
***
Dünkü Fenerbahçe'nin en keskin yanı Kazım'dı, en olgun yanı Cristian.
Sahadaki en yaratıcı adam Emre, dün yine, en çok faul yapılan isimdi.
Emre'nin ayaklarına "pozisyonların ışık yolu" dersek, hem alkış tutmuş oluruz, hem de sadeliğine renk bulaştırmış sayılırız.
Gecenin emekçisi kimdi derseniz, birkaç maçlık durgunluğunu unutturan Gökhan Gönül derim.
***
Bu emek tarlasında, onca eksikle görkemli bir futbol beklemek, insafsızlık olur. Böyle gecelerde galibiyetlerin estetik yanını aramak yerine, matematik yanına bakmak daha mantıklı.
Puan cetveli de bunu gösteriyor zaten.
