Dertleri önemsenmemekti ve kendilerini ordunun üvey evlatları olarak görüyorlardı. Bu 'önemsenmeme' konusunda örnek isterseniz, geçtiğimiz yıl Afyon'da patlayan cephanelikte olayında, 'Koskoca cephanelik neden astsubaylara emanet edildi, yok muydu omuzu kalabalık bir kaç uzman' diye sorulmuştu hatırlarsanız... Sanki bir astsubayı her hangi bir konuda uzmanlaştırmak zormuş gibi!
Şimdi burada duruyor ve size Türk Hava Kuvvetleri'nin 'sıradan' astsubaylarından birini anlatmak istiyorum. Adı Mehmet Özmen'di. Yaşasaydı 90'nında olacaktı.
Özmen hoca Ankara Türk Kuşu'nda öğrenmişti uçmayı. Daha sonra astsubay rütbesi ile Hava Kuvvetleri'ne kabul edilmişti.
Zamanın en hızlı, en gözü pek pilotlarından diye bilinir zaten. Uçak kaçırıp havada, komutanların izin vermediği şekilde numaralar çekmesi, sonrasında ufak cezalarla paçayı kurtarması... Bir de nişanlısının evinin üzerinde attığı aşk turları anlatılır hala...
Bütün bunları nereden biliyorum deseniz, ailemizin büyük dayısıydı rahmetli.
Astsubaydı ama 55 yaşında yaş haddinden emekli olana kadar binlerce subay pilotun da hocalığını yapmıştı.
Zaten orduda yaşı tutanlara sorun, kendisinden 'Uçan dede' diye söz ederler, en son torunu ile uçtuğu için. Gidin Ankara Türk Kuşu müzesine, o günlerde kullandığı deri şapka, deri ceket vs. baş köşede durur. Bir de fotoğrafları... Her türlü pervaneli teyyare önünde verilmiş poz poz yüzlerce anı...
Şimdiki meslektaşları gibi o da biraz 'mütevazı' yaşamak zorunda kalmıştı. Ailesiyle birlikte subaylara tanınan hakların yanından bile geçemeyen şartlar sunuldu kendisine. Bana sorsanız ahlakı, tecrübesi, bilgisi, ve lider vasıflarıyla zamanının Hava Kuvvetleri Komutanı olacak adamdı. Ama kader yolunu baştan Türk Kuşu olarak çizmiş ne yazık ki!
Bu da şu demek oluyor;
Görev tazminatlarını alamadan, intibak yasasından yararlanamadan, evlilik ve diğer izinlerde TSK'daki diğer personelle eşit sayılmadan, Silahlı Kuvvetler Tazminatı'nın emekliliğine yansıdığını göremeden ölüp gitti canımın içi.
İnşallah bu günkü genç meslektaşlarına nasip olur tüm bu haklar. Devletimiz nasıl 'polisin şartlarını iyileştirme' konusunda adım atmışsa, bir adım da astsubaylarımız için atar. Bu günleri göremeyen tüm astsubayların ruhları adına temennimiz budur.
Günün en akıllısı; Önce Chavez'in cenaze meydanında, şimdi de Nevruz için Diyarbakır meydanlarında boy gösteren Nihat Doğan kardeşim. Yakında CD'si çıkacakmış, daha ne yapsın çocuk?
Günün en salağı; Bendeniz. Hayır şarkıcı Bendeniz değil Arda yani.
Hayır Arda Turan da değil Uskan olanı... Nevruz'u 'birlikte' kutlayacağımızı sandığım için salakoğlu salakım ben. Çünkü adamlar kendi Zafer Bayramlarını kutladılar, tek bir Türk bayrağı olmaksızın.
Günün en mütenasip mutaassıbı; Güzide Duran. Eski mankenimiz "Uçlarım da olmuştur belki ama mutaassıp taraflarım da var" demiş.
Mütenasip vasfını neden hakkettiğine gelince; Mercedes Benz Fashion Week'de podyuma çıkan Güzide'nin vücuduna tek bir kere bakmanız yeterli. "Aa Mercedes ne zaman kadın vücudu üretti ayol" diyorsunuz. O kadar itinayla çizilmiş gibi kız.
