Yer: Erzincan. Tarih: 13 Mart 1992. Saat: 19:18... 22 yaşındaki hemşire Nurcan Eraslan (Aslan), 5 katlı lojmanın en üst katında kalıyordu. Birden bina sallanmaya başladı. Nurcan Hemşire'nin en son hatırladığı tavanın üstüne çöktüğüydü. 6,8 büyüklüğünde bir deprem Erzincan'ı vurmuştu. Bilanço çok ağırdı:
653 ölü, 3 bin 850 yaralı. Nurcan Hemşire kendine geldiğinde karanlık bir yerde kapalı olduğunu anladı. Önce sesini duyurmaya çalıştı ama gürültü nedeniyle duyuramadı. Oksijeni bitmesin diye seslenmelerini azalttı;
dua ederek ve uyuyarak vakit geçirmeye başladı. Çok üşüyordu ve zaman geçtikçe susuzluğa dayanamıyordu. Yağmur başladığı zaman aralardan sızan sulardan biraz da olsa su içebildi. Ama yetmedi bu kez idrarını içmeye başladı. O bir sağlıkçıydı, hayatta nasıl kalınacağını biliyordu.
Hemşire 187 saat sonra kurtarıldı. İlk sözü
"Bana su verin" olmuştu. Genç kadının sağ ayak parmakları soğuktan kangren olmuş, sol ayağının yarısını da kaybetmişti. Böbrekleri ise iflas etmek üzereydi.
Altı ay sonra Almanya'da kendisine protez ayak takıldı ve rahatlıkla yürümeye başladı. Daha sonra da çok sevdiği hemşirelik mesleğine geri döndü.
ECELE TESLİM OLMADI
Nurcan Hemşire: Ümitle ve dua ederek hayatta kaldım. En büyük tehlike soğukta donma riskiydi.
MUCİZE HAYATLAR - 4
HAZIRLAYAN: TAYFUN ER
YARIN: KORE KAHRAMANI TÜRK!
