Yaren Aras güzel bir yazı paylaşmış. Çayın alt demligi
"kaynana"dır, sürekli kaynar durur. Hatta dikkat edilmezse taşabilir de... Üst demliği
"Gelin"dir. Üst demlik kaynadıkça onunda harareti artar. Ama aynı zamanda olgunlaşır ve demlenir...
"Gelinin kocası" ise bardaktır. Hep iki çaydanlıktan da nasibini alır. Biraz kaynana doldurur onu biraz da gelin. Bu nedenle de denge unsurudur. Açık ya da demli çayın hoşa gitmemesi bundandır.
"Çocuklar" ise çayın şekeridir. Tat verir. Çok şeker çayın lezzetini bozar şekersiz çaya alışanlara ise 1 tanesi bile fazla gelir. "
Görümce" ise çay kaşığıdır. Arada bir gelip karıştırıp gider.
"Kayınpedere" gelince oda çay tabağıdır. Çayın demine suyuna karışmaz. Bir kenarda lök gibi oturur durur. Sadece dökülenleri toplar çevreye zarar vermesini engeller. Ancak ara sıra boşaltılması gerekekir. Yoksa taşar her şeyi berbat edebilir.
"ÇAY SÜZGECİ" ailenin en sahip olduğu değeridir. Aileyi dış müdahalelerden korur. Delikler büyük olursa çayın tadı kaçar. Suyu ısıtan
"Ateş" ise hoşgörüdür. O olmadan değil çay hiçbir şey olmaz. Kısacası
BİR BARDAK ÇAY ailenin ta kendisidir. Ve ağız tadıyla içilen bir bardak çayın üstüne yoktur...
