Arama motorlarında yoğun bir şekilde 'kahraman bakış açısı' konusu aratılıyor. Edebiyat konularından biri olan kahraman bakış açısı hakkında yazımızda gerekli detayları derledik. Peki, Kahraman bakış açısı nedir? İşte edebiyatta kahraman anlatıcı bakış açısı örnekleri!
Kahraman Bakış Açısı Nedir?
Metinlerde yer verilen bakış açılarından biri kahraman bakış açısı olmaktadır. Bu konuyla alakalı olarak yazar, edebi eserdeki kahramanlardan biri olmaktadır. Diğer bir tabir ile yazar, kendi başından geçen ya da kahramanlarından biri olduğu bir olayı kaleme almış durumdadır. Metindeki anlatıcı esasında yazarın bizzat kendisi olmaktadır. Yazar, metinde geçen olayların içinde yer alır; yaşama, görme, düşünme, duyma, bilme gibi yetenekleri ile birlikte okuyucuya olayları aktarır.
Metinde yer alan kişilerden biri konumunda olan yazar, gerçekleşen olayları bizzat kendisi yaşayan asıl kahraman olabileceği gibi, aynı şekilde olayları yaşamakla beraber geri planda kalmış bir kahraman da olabilmektedir. Bir insanın sahip olabileceği bütün yetenekleri ile birlikte yazar olayların içerisinde yer alır. Bu yeteneklerin ise ötesine geçemez.
Kahraman bakış açısında yaşanan olayları kendi başından geçtiği şekliyle anlatan yazar, kendisine has dil ve anlatım özelliklerini kullanır. Bir başka ifadeyle metinde geçen olayları anlatan kahramanın sahip olduğu üslubu, yazarın dil ve anlatım özelliklerini yansıtmaktadır. Burada dikkat edilmesi gerekli olan husus, yazarın her daim birinci ağızdan anlatımı tercih etmesi olmaktadır.
EDEBİYATTA KAHRAMAN BAKIŞ AÇISI ÖRNEKLERİ
BİRİNCİ ÖRNEK:
Bir çocuk elinde yarış bülteni ile yanımdan geçerken durdurup elindeki programı aldım. Burada anlamadığım, yabancı bir jargonda yazılmış niteliğe sahip olan sözcüklerin içerisinden tüyolar çıkartmaya çalıştım. Sonunda ise Seheryıldızı, jokeyini, haranın sahibinin kim olduğunu ve kırmızı yeşil renkleri buldum. Daha sonra önce ayağa kalktım, sonrasında ise tekrar oturdum. Bir anda vücudumu ateş basmıştı, ter içinde kalan alnımı mendilimle kurulamam gerekmişti ve gömleğimin yakasının sıkmaya başladığını hissettim. Yarış bir türlü başlamak nedir bilmiyordu.
Bayram heyecanı geçinceye kadar boyaları sakladım. Sonrasında ise mutfakta annemle yalnız olduğumuz bir vakit, sürünerek boyaları saklamış olduğum yere gittim. Dolabı ayağımla açtım ve içindeki beyaz boya kutusunu çıkarıp önüme koydum. "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu annem, çömelerek sırtımı duvara yasladığım yere geldi. "Resim yapmaya çalışmayacaksın herhâlde!"
Uslu bir şekilde başımı salladım. Daha sonra boya fırçasını ayak parmaklarımın arasına alıp ağzımda ıslattım ve boyalardan birine, en sevdiğim renk olan parlak turuncuya sürdüm. Daha sonra fırçayı diğer ayağıma değdirdim; çektiğimde turuncu bir benek gördüm. "Oluyor!" diye heyecanla bağırdım ve bir anda kıpkırmızı olduğumu hissediyordum.
