Özellikle annem hala şalvar giymekte ve yer sofrasında ısrarlı. Oturduğum apartmanda sadece kapıcının karısıyla görüşüyor. Kimseye itiraf edemiyorum ama arkadaşlarımla tanıştırmaya utanıyorum.
Aslında durumun çözümü yok biliyorum, sadece bu tip annebabalara bilsinler diye yazıyorum.
"Çıktığı kabuğu beğenmiyor" diyenlere de cevabım şu; "O kabuklar neden değişimi kabul etmemekte inat ederler acaba?"
Rumuz; T. L. H.Ama kabuk ayıplamaz!
S.U. CEVAP;Yaşımı başımı almasam, "Haklısın evlat, ömrünü ana- babanı eğitmekle heder etme" der geçerdim.
Amma velakin annenin yaşındayım ve kaderin ona biçtiği 'şehirli çocuğun köylü anası' rolünü her türlü savunurum. Öncelikle, köylü olmak ayrı bir kültürdür ve saygı duymak gerekir.
Hem annene sor bakalım, 'Şehirli insanların bulaştığı utanılması gereken çirkinlikler' neyin nesidir?
Bence aileni değil, onları ayıplayan arkadaşlarını defterinden silmelisin evlat.
