Selda Hanım, 'insanların sorunlarını neden tanımadıklarına anlattıklarını' gerçekten anlamıyordum.Benim gibi derdini paylaşmayan birinin de dilini çözdünüz ya helal olsun size.
Sorunum şu; Yetişme çağında iki erkek evladım var.
Onlara yakınlık gösteremiyorum!
Otoriter davranmak zorundayım. Bana öyle bir şey söyleyin ki çocuklarım onlar için canımı verebileceğimi anlasınlar. Ama 'dizine oturt' demeyin. Denedim yapamıyorum. Saygılarımla.
Rumuz; Denizci
YA BAŞKASI YAPARSA
S.U. CEVAP; Gençsiniz fakat biraz eski kuşak gibi davranıyorsunuz. Eskiden çocuk tacizi bu kadar sık görülmediği için ana-babalarımızın "Evladımı sevdiğimi ben göstermezsem, bu boşluğu sapık düşünceli insanlar doldurabilir" şeklinde bir endişeleri yokmuş. Mesafeli duruş normal sayılıyormuş. Şimdi öyle mi; milletin gözü döndü, bebeklere bile acımıyorlar. Lütfen oğullarınızla dostluk kurun ki sizinle olası tehlikeleri daha doğrusu her şeylerini paylaşabilsinler. "Çocuğum, ona göstermediğim şefkat ve ilgiyi kötü niyetli insanlarda bulmuş tüh" deme şansınız yok yani. Pişmanlık sadece "Hay Allah kapıyı açık bırakmışım hırsız evi soymuş" gibi sıradan olaylar için geçerli bir hissiyat..
