Kalp hep sevginin, bağlılığın ifadesi olmuştur. David Livingstone Zambezi'de Rovuma Irmağı boyunca ilerleyerek Afrika ortalarını keşfe yönelik üç büyük sefer düzenlemiştir. Bu seferler sırasında kölelik ile mücadele etmiş, gittiği yerlere sağlık hizmeti ve eğitim götürmüştür. 1864 yılında öldüğünde arkadaşları onu Londra'ya geri götürmek istediklerinde yerliler hiç itiraz etmeden onu bir tekneye koyarak ırmak boyunca taşıyıp Zambezi sahillerinde bekleyen İngiliz gemisine teslim ettiler. Arkadaşları, yerlilerin onu çok sevmelerine rağmen bu kadar kolay teslim etmelerini bir türlü anlayamamışlardı. Fakat Londra'ya ulaştıklarında gördüler ki, yerliler kendilerine ait olduğuna inandıkları bir şeyi ''Livingstone'un kalbini'' almışlardı. Sanki kaybettiğiniz bir sevdiğinizin değerli bir eşyasını saklamak gibi.
Bir kalp cerrahı olarak söylüyorum ki; önümüzdeki beş yıl içinde tedavi edilemeyen kalp hastalıkları yüzünden sevdiklerimizi kaybetmeyeceğiz. Başarılı kalp ameliyatları insan için çok değerli olan ve değişik anlamlar ifade eden bu kutsal organı güçlendirecek ve insanların yaşama bağlanmasını sağlayacaktır. Beni tek endişelendiren acaba bu insanlar tekrar aşık olabilecekler mi yada sevme ve acıma duygularını yitirecekler mi? Yanlış olarak sahiplenebilecekleri ölümsüzlük güvencesi onları daha hırslı ve acımasız yapabilir mi?
Hiç bir zaman unutmamak gerekir ki, ''Yaşam Tanrı ve insan arasında oynanan bir satranç oyunudur.'' Taraflar zaman zaman birbirlerine şah çekerler, fakat insan tarafının eninde sonunda mat olması kaçınılmazdır. Kardiyolog ve kalp cerrahları olarak, hastalarımızın oyununu uzatmaları için yeni savunmalar ve yöntemler üretmek için çalışmalıyız.
