Ama en önemli eksikliği elbette hocaydı.
Vahid Halilhodzic'le 'umutlu' yolculuğa çıkan Trabzonspor maalesef, istediğini alamadı. Şimdi yeni bir sayfa açtı Ersun Yanal ile… Ayağının tozuyla ilk ciddi sınavına çıktı. Çok iyi bir diziliş yaptı.
Defans bloğunu olması gerektiği gibi oturttu. Medjani'nin Papadopulos ile birlikte stopere konulması en doğru hamlelerinden biriydi. Çok uyumluydular. Solu Yusuf'la sağı da Bosingwa'yla adeta bir tren gibi kullandırttı. Orta sahada Özer ve Mehmet Ekici'yi, tek beyinde iki beden yaptı.
G.SARAY ADIM ATAMADI
Bu diziliş Galatasaray'ın direncini kırdı. Adım atamadılar.
Haliyle son yıllardaki en rahat derbilerden birini oynadı Trabzonspor.
Futbolcularda hiçbir telaş ve endişenin olmaması, Halilhodziç dönemindeki psikolojik travmanın dağıldığının ve kendilerine güvenin geldiğinin göstergesiydi.
Cardozo, Constant (lakayıt olmasına rağmen) ve Bosingwa'nın, bir yerliden daha fazla takımı sahiplendiğini görüyoruz. Bosingwa, 32 yaşına rağmen 20'lik Trabzonspor'un genç oyuncularına, "Futbol böyle oynanır" diyerek mesaj gönderiyor.
Geçen haftaların kötü Yusuf'unun, sakatlıktan yeni çıkan Özer'in o eski alışkanlıklarını geride bırakarak paylaşımcı olması da oyunun forse edilmesini sağladı.
Bu önemli maç gösterdi ki Trabzonspor'un kadrosu Ersun Yanal'ın elinde çok iyi işlenecek. Özellikle Trabzonspor yönetiminin ve taraftarının hedeflerine paralel gidecek, şampiyonluğa oynayacak.
Maçın hakemine gelince… Cardozo'nun şutunda top Yekta'nın ellerine çarparak geri döndü. Kırmızı kart ve penaltıydı. Vermedi, daha doğrusu veremedi. O pozisyon gol olmasaydı, ne olacaktı? Buna penaltı ve kırmızı kart veremeyen hakem gitsin düdüğünü assın. Hakikaten ayıptır, günahtır!
Maçın en güzel anı ise Galatasaray taraftarının Trabzonspor'u alkışlayarak evine göndermesiydi. Fair-Play'i özlemiştik…
