GEÇENLERDE biri yanıma geldi, "Hakkı Bey" dedi, "delilerle ilgili yazılarınız olurdu, şimdi pek göremiyorum." "Ölüleri bile yiyen düzeni gördüler ya hayatı yaşamadan ölmek istiyorlar.
O yüzden kabuklarına çekilmişlerdir" dedim.
"Siz mi onları çağırıyordunuz onlar mı sizi?" diye başka bir soru yöneltti.
"Bende deliliğin hallerini keşfettikleri için kendileri geliyorlardı" dedim.
*****
Başkalarının deli dedikleri aslında özel insanlardır, isimlerini söylemedikleri için onlara deli denir.
Deliler çok kitap okumuşlardır, cümlelerin içindeki gizli özneleri akıllı insanlardan daha kolay bulurlar.
Gazetenin eski yerinde sürekli oturduğum bir kafeye ilginç biri gelmişti.
Yüzünde bir şeylerin özlemi, gözlerinde haksızlığa kafa tutan bir mühür.
Ayakta duruyordu da "otursanıza" demiştim, "develer dizlerini kırıp oldukları yere çöküyorlar. Ben yeteri kadar çömeldim ve hamallık yaptım" diye karşılık vermişti.
Ne söyleyeceğimi şaşırmış halime noktayı koyarken deliliğin sınırlarını aştığını da göstermişti. "Lafı ağzında geveleme!" Hayattan önce ölümü tanıdığını söylerken eliyle etrafı işaret etmişti, "ölüler geziyor aranızda sizden daha diriler." Çayımı bile içmemişti de giderken bıraktığı notu dün gibi hatırlıyorum.
"Hayat senin için çekilmiyorsa sen hayatın ipini çek ama cesaretin varsa!"
*****
Karşımdaki adama deli diye aşağılanan insanların başka özelliklerini de anlattım ve ne kadar özgür olduklarını.
"Onlar şerefsizliğe fidye vermezler" dedim de adam meselenin parasal tarafına baktı.
"Paraları yok ki versin!" "Onlar delikanlı ıslıkları bilir" diye karşılık verdim, "kirli paranın musluklarıyla yüzlerini yıkamazlar." 'Delikanlı' tanımının bile ruhunu deli olmaktan aldığını hatırlattım.
"Hangisi daha yakışık alıyor?" diye sordum; "delikanlı mı akıllı kanlı mı?" Adam cevap vermedi.
*****
Deliler, içinde aşk olan her şeyde vardır, onları deli eden de insanların birbirine nefretidir zaten.
Herkes aklını kullanırken yalanlardan başı dönenler ülkesinde doğrular kimsenin umurunda değil. Gerçekleri sorgulamak en çok delilere yakışırken, delileri sevmek ve onları beklemek bu hayatta yapılacak en akıllı iş!
*****
26 yıldır bu "köşedeyim!" Yetimin öksüzün hakkını yiyecek kadar aklını kullanan hırsızları sevmem.
O yüzden delilerden aldığım akılla yazıyorum yazılarımı.
Yoksul ama onurlu insanlara "deli olduğumu" beni okuyanlar bilir zaten!
Mutluluk Takvimi
Karşındaki insanı can kulağıyla dinle.
Müzik eşliğinde yürü.
Cebinde mendil taşı.
Kimseyi zorlama.
Gönlümü teslim aldı hüzün
İçimde senden kalan
Cam kırıkları
Aynada sensiz yüzüm
Hiç kimse dindiremedi
Bu hıçkırıkları
Bir gece yarısı
Usulca pencerenden
Dışarı bak göreceksin
Köşe başında
Nöbet tutuyor gözlerim
Öyle kolay değildir
Beni unutmak
Hala sokaklarındadır
Ayak izlerim
Hakkı YALÇIN
ŞÖHRET!
Şöhret yaldızlı bir davetiye sunar insanlara, getirisi de büyüktür.
Ama neler götürdüklerini anlamak için, şöhretin geçmişteki zarafetine şimdiki zamanın pespaye ruhuna bakmak yeterlidir.
Bizim ülkemizde dil değiştirmiştir şöhret el değiştirmiştir, alabildiğine görgüsüzdür artık.
İğnesi kırık 45'lik plakların şöhretleriyle, şimdiki teknolojinin ucuz şöhretleri arasındaki farkı anlamak için küçük bir karakter tahlili de yeter, iki resim arasındaki 7 farkı bulmak da!
