Yalan vaatleri, küçük hesapları.
Şimdiden koalisyon senaryolarını.
En küçük parti bile seçim kazanmaktan bahsediyor!
Siyasetçilerin matematiği bu kadar sevdiğini bilmiyordum.
Biraz da insanları sevselerdi!
Rol icabı değil, gerçekten!
Bu hesap biçimi insandan insana geçti.
Adam taksiye biniyor, küçük bir sohbet açılımı.
Ardından klasik soru. "Oyunu kime vereceksin?"
Hayat boyunca saklanarak yaşayanlar.
Seçim meselesinde oy muhasebecisi!
Benim verilecek cevabım hazır! "Benim vereceğim oydan sana ne?"
Benim aklımı mı alacaksın?
Ya da vereceğin oy için şüphelerin var da, benim aklımla oyunu mu değiştireceksin?
İnsandan insana geçmesi gereken toplumsal duygular vardır.
Çünkü oyu birkaç yılda bir veriyorsun.
Lösemili çocuklara gönlünü ver.
Organlarını bağışlamaya kalbini ver.
Özgürlüğe demokrasiye elini ver.
Toplumsal saygıya dilini var.
Bundan daha güzel ne olabilir!
Seçimlerin sonuçlarına bile saygı duymamayı politika zanneden bir toplumun.
Kullanılacak oyların hesabına soyunması matematik değil.
Selamsız sabahlara açılan kapılar ülkesinde.
Siyaseti siyasetçiler yapmalı toplum değil.
Herkesin bir hikayesi var herkesin bir yaşam biçimi.
Önce herkes bir kahvenin hatırını anlamalı.
Düşmanlık beslemek yerine.
Herkesin verecek bir oyu var ama herkesin karşısındaki insana duyulacak bir saygısı da olmalı.
Kendine olmayanı başkasında aramak yerine!
Merak edilecek o kadar çok şey varken!
Televizyonlar, gazeteler ve sanal medya özel hayata bu kadar meraklı olanların hizmetindedir.
Kömür değil insan
Soma davasındaki 2 numaralı sanık Genel Müdür Ramazan Doğru, savunmasına kazada ölenlerin yakınlarına başsağlığı dilemekle başladı.
Madenci yakınları haykırdı. "Bize başsağlığı dileme, taş basıyoruz taş!" diye haykırdı.
Savunmanın ikinci metni. "Kaybettiğimiz arkadaşlar şehit dışarıda kalanlar sanık oldu. Bu, maden mühendisliğinin kaderinde var."
İnsanı kömürden değerli sayarsanız.
Böyle mühendisliğin sanık olmasından doğal bir şey olamaz beyim!
Mutluluk Takvimi
Yenileri değil eski Türk filmlerini izle. Çocukları ekrandan uzak tut. Bir hastaneyi gez. Sokakta kahve iç.Gözlerim gülmüyor
Eskisi gibi
Aklımdan yaşanmış
Günler geçiyor
Şimdi sevgimizin
Hasat zamanı
Ben ektim sevgiyi
Eller biçiyor
Sayfalar dolusu
Mektuplar yazdım
Kalbim kan ağlıyor
Dilim susuyor
Vefasız sevgilim
Ellerin olmuş
Bıraktığım yerde
Yeller esiyor
Hakkı YALÇIN
