Hele dibe vurmuş bir ülkenin başına geçmişse...
Dünya Yunanistan'ın asi çocuğunu konuşuyor.
Yeni Başbakan Alexsis Çipras'ı.
İlginç bir başbakan.
Bir yandan havalı görünmek için saçlarını fönlüyor.
Öte yandan iki çocuğunu yürüyerek okula götürüyor.
Militarist bir tavrı var.
Avrupa Ekonomik borçlarına karşı pazarlıkçı, üstelik eli sağlam değilken. "Avrupa Birliği borçlarımızı silmezse euro Bölgesi'nden çıkarız" diyor.
Anlayacağınız elalı belalı bir politik duruşu var.
Eleştiriler bizim politikacılardan.
Neymiş, İncil'e el basmadan yemin etmiş!
Seçim meydanlarında bunu saklamadı.
Ayrıca politika sahnesinin kitaplara el basarak edilen yeminlerin tutulmadığı bir sahne olduğunu da biliyor demek.
Hayatında iktidara gelememiş olan politikacılarımız da, "Muhalefette bol keseden atmak kolay, Önemli olan iktidar sorumluluğunu üstlendiğiniz zaman bunu yapabilmektir."
Kendini ele vermek ancak bu kadar kolay olur.
Muhalefet uzmanlarımız için!
Türkiye'de birçok şey dibe vurduğu zaman Tayyip Erdoğan sahneye çıktı.
Tayyip Erdoğan, dik başlı duruşuyla Avrupa ve dünya sahnesinde büyük işler başardı.
Ayakları alçılı bir ülkeyi yürüttü.
IMF'e ve Avrupa ülkelerine borçları unuttuk galiba!
O Türkiye, dünyanın ekonomik krizlerle boğuştuğu dönemde ayakta kaldı.
Avrupa'da itibar gösterilen duruşun arkasında Tayyip Erdoğan'ın kendine güveni vardı.
Yunanistan dibe vurmuş bir ülke.
Hiçbir ülkenin felakete sürüklenmesinden keyif alınmaz.
Yunanistan'ın iyiliği ülkemizin iyiliğidir.
1999 depreminde, Arapların vermediği kanı bizlere Yunanlılar verdi.
Yunanistan'ın yeni başbakanı ülkesini kurtarmak istiyorsa.
Buna saygı duyalım.
Çünkü krizi en iyi bilenlerdeniz!
***
Bir gün insan öldürmenin suç olmaması için önerge verilirse şaşırmam!
***
Demis Roussos
Demis Roussos'u kaybettik.
Lise yıllarımın unutulmaz şarkılarının sahibi. "My Friend The Wind.."
Çok özel bir sesti.
Böyle insanları kaybettiğimiz zaman, hatıraların resimlerine de yeniden bakmış oluyoruz.
Şimdiki zaman şarkılarının hükümsüz olduğunu da daha iyi anlıyoruz.
***
Sonbahar kapımda
Dans ederken gittin
Bıraktın ellerimi
Unuttun gözlerimi
Etle tırnak gibi
Ayrılamazken
Sonunda iki yabancı
Ettin bizi
Mahkum gibi yaşıyorum
Bu şehirde sensizliği
Gel değiştir kaderimi
Alnımdan sil bu çizgiyi
İsyanıma sığmayan
Bir şehirdir İstanbul
Mülteci yaşıyorum
Kolaysa gel beni bul
Hakkı YALÇIN
