Adı konulmayan bir savaş yaşandı.
Anlayacağınız yine bölündük! Her ciddi olayda olduğu gibi!
Sorunun temeline seyahat etmek ya da konuyu özünden kavramak gibi zor yolu seçmedik! Klişelerle saldırdık!
"Geri demokrasi", "Piyanonu bırak sınır dışına çekil", "PKK'yla barış, sanatçıyla savaş!", "Böyle adalet mi olur?", "Ülke gittikçe kararıyor!" gibi karara karşı çıkan yüzlerce cümle...
Peşinen söylemek isterim ki hiç kimsenin söyledikleri ya da yazdıkları nedeniyle ceza almasını savunmam, savunana da karşı çıkarım!
Ancak kararı eleştirenlere küçük bir serzenişim var!
O da, daha inandırıcı olmaları için!
Yakın geçmişteki birkaç olayı yan yana getirip anlatmaya çalışayım!
Belki bana hak verirsiniz!
1960 yılında Cebelitarık'ta dünyaya geldi. Çocukluğu İspanya'da geçti. Tam bir Akdenizli'ydi! İçindeki sese uyup Londra'ya gitti. Central Saint Martins'de moda okudu.
Kendine fazla güveniyordu!
Yaptığı elbiseler sanat eseri gibi algılanıyor ancak bir türlü ticari başarı yakalayamıyordu!
Kendisine sahip çıkacak bir sermaye bulamadı! Gemileri yakıp Paris'e geçti. İşler bu kez istediği gibi gidiyordu. Kısa zamanda houte-couture'nin yeniden doğuşuna öncülük etti!
Dünya moda devleri artık peşindeydi! Herkes onunla çalışmak istiyordu. Givenchy ve Louis Vuitton gibi 50 lüks tüketim markasını bünyesinde barındıran ünlü moda devi Bernard Arnault bu çılgın çocuğa kapısını açtı. Artık dünya onun ellerinden çıkan çizgilerle şekilleniyordu! Kendisini tanımayan yoktu! Özellikle Christian Dior onun zamanında adeta uçtu! Hem kendisi hem marka büyük kazanç elde etti! Ama bu yükselişin bir sonu vardı!
Bu dahi ve çılgın modacı 2011'in Mart ayında Paris'teki La Perle isimli kafede otururken yan masada oturan kadına dönerek "Hitler'i çok seviyorum!" diye haykırdı. Şaşıran kadın "Aman Tanrım, sizin sorununuz nedir?" diye çıkıştı!
Sınır tanımayan modacı "Benim sorunum sizsiniz!" dedi...
Bu diyalog kısa zamanda yayıldı...
Versace, Dior, Louis Vuitton gibi dev markalar "sihirbaz" dedikleri modacı John Galliano ile anlaşmalarını hemen iptal etti!
Çünkü sözleri ırkçıydı! Bir halkı aşağılamaya yönelikti! İnsanlığa yakışmıyordu!
Ve gereği yapılıp kapı gösterildi!
Markalar haklı olarak kendilerini korumuştu...
Ama tek örnek Galliano değildi!
Oscar'lı oyuncu ve yönetmen Mel Gibson 2009'da "Her savaşın sebebi Yahudiler" dedi. O andan itibaren aforoz edildi! Bütün kapılar duvar oldu! Hollywood tarafından dışlandı. Ünlü sanatçı katıldığı bir televizyon programında "Yahudiler hakkında konuşulmayacağını acı bir dersle öğrendim" dedi...
Olay Gibson'la da bitmiyordu!
41 yıl boyunca Beyaz Saray muhabirliği yapan Helen Thomas "Yahudiler Filistin'den defolup gitsinler. Polonya ve Almanya'ya dönsünler" dediği için önce eleştiri oklarına hedef oldu, ardından da çalıştığı kurumdan kovuldu! Başkanların gözlerinin içine baka baka en cesur soruları sorabilen kadın emekli olmuştu!
Bunun sebebi de talihsiz bir cümleydi...
Birkaç ay sonra bir başka televizyoncu da aynı kaderi paylaşıyordu! CNN haber sunucusu Rick Sanchez, "CNN ve tüm medyayı Yahudiler kontrol ediyor" dediği için işinden oldu. Uzun süre işsiz kaldı. Sonunda kendisine acıyan bir üniversite "Gel ders ver en azından!" dedi!
Bu saydığım örneklerdeki isimler bir başka dine, bir başka ırka mensup insanları hedef alarak kesinlikle yanlış yaptı!
Bir insanın kendisinden olmayanı aşağılaması ve "sakıncalı sayması" gibi bir hakkı yoktur! Ve asla olmamalıdır!
Farklılıklara ve ötekilere saygı insanlığın temel şartıdır!
Bu nedenle her türlü özgürlüğü savunurum. Ama içinde ağır inanç ve ırk eleştirisi olunca işler değişir!
Çünkü herkesin dini, soyu, vatanı kendinedir!
Büyük acılar yaşayan dünya bu sorunu saygı içinde çözmeye çalışmış, büyük de yol almıştır!
Ama bizim ülkemiz bunlardan daha da farklıdır!
Çünkü üzerinde siyasi operasyon yapmak isteyenler bir türlü kenara çekilmemiştir!
Fazıl Say'a verilen cezadan bir iktidar eleştirisi çıkarıp BARIŞ sürecini baltalamaya çalışmak da bunun sonucudur!
Bu sakatlık sadece bizim ülkemizde olur!
Çünkü sokaktaki insan bunları yazanların ait olduğu kampı bilmez!
Ülkenin kontrolünü elden bırakmak istemeyen güç adına yazılan satırlar olduğunu kestiremez!
Say'ı savunan bazıları için aslında ifade özgürlüğü hiç ama hiç önemli değildir!
Öyle olsaydı, okula gidemeyen, fişlenen, işinden atılan, hapislerde tutulan, öteki sayılan örnekleri gazete ve televizyonlarında görürdük!
Ama medyada yazılı olmayan bir kural vardır! Daha doğrusu merkez medyada!
Söylemeseler de MÜSLÜMAN onlar için iticidir! İstenmeyendir! Uzak tutulması ve kapıdan içeri sokulmaması gerekendir!
Onların ruhu böyledir! Şimdi de DEMOKRAT maskesi takıp mahkemenin verdiği bir karar üzerinden hükümete vurmak istiyorlar!
Zaten her daim pusudalar!
Ama yine yanlış yapıyorlar!
Yenilgi psikolojisi yüzünden analizleri sağlıklı değil!
Toz kondurmadıkları Fazıl Say çok ünlü bir piyanist de olsa bu halkın değerlerine RETWEET üzerinden hakaret etmiştir! Bu hakkı var mıdır?
Tıpkı Galliano, Thomas, Gibson ve Sanchez gibi yoktur!
SAY'ın retweet'inin Ömer Hayyam'a ait olduğunu da söylemek başlı başına çaresizliktir! O zaman KALAŞNİKOV'la karakol basıp, askerlerimizi şehit eden PKK ile değil de silahın mucidi General Mihail Kalaşnikov'la mücadele etmemiz gerekirdi!
Piyanoları, kemanları, gitarları alıp sınır dışına gitmeyelim!
İçeride kalıp saygı içinde kardeşçe yaşayalım!
Farklılıkları ayrışma değil zenginlik olarak görelim!
Kışkırtanların oyununa gelmeyelim...
Bu da benim RETWEET'im...
