Benim için büyük heyecanların yaşandığı bir yıl oldu. Bir roman çıkardım. Yılın yarısı yazmakla, yarısı kitabı anlatmakla geçti. Sevecen tavırlarla başlayan yıl yersiz saldırılarla son buldu. Neden?
Çünkü çalışıyor ve başarıyordum. Bu da herkesin hoşuna gitmez.
İşte bir yılı daha bitirirken sevmediklerim:
* Saygın gazetecilerken Twitter'da karizmayı çizdiren içleri öfke dolu rahatsız tipler
* Araştırmadan, anlık bir önyargıyla yüzeysel eleştiri yapanlar
* Yaptığın işten çok özel hayatını merak eden zavallılar
* Çeteleşme yüzünden rakip gruptaki iyi iş çıkaranları kötüleyenler
Büyük adam tavırlarına yatıp egolarının tutsağı olanlar
* Gazetesini intikam aracı olarak kullanan yöneticiler ve köşe yazarları
* İlan-ı aşk edip sonra aramayı kesenler
* Arayacağım deyip aramayı unutanlar
* Hem pastam olsun hem karnım doysun diyenler
* Aynı anda iki sevgiliyi idare edenler
* Yüzüne gülüp arkadan konuşanlar
* Ümit verip sonra hevesini kıranlar
* Elini taşın altına koyamayan sözde güçlü insanlar
* "Başka tekliflerle ilgilenmiyorum" demeni isteyip kendisi bekletenler
* Kadın tavlamak için "bana çocuğumu doğuracaksın" diyerek en kutsal duygu olan anneliği hafife alanlar
* Altından kalkamayacağı organizasyona kalkışanlar
* Sevgilisini evliliğe zorlamak için hamile kalanlar
* Olduğu gibi görünmeyenler, göründüğü gibi olmayanlar ve
* Akmerkez'in içini hastaneye benzeten beyaz ışıklar
